Από την Αυστραλία στην Νέα Ζηλανδία
Αν και μια γαλήνια νηνεμία επικρατούσε στην απύθμενη θάλασσα του ψυχισμού μου, στο νου μου, αντίθετα, «στριφογύριζαν» τα λόγια ενός ιθαγενή Αβορίγινα, με τον οποίο έτυχε να συνομιλήσω τις προηγούμενη μέρα σ’ ένα «Aboriginal Culture Centre» της Μελβούρνης.
«…η άφιξη των λευκών αποίκων στην Αυστραλία τον 18ο αιώνα σηματοδότησε την απαρχή μιας ανελέητης καταδίωξης και εξόντωσης των προγόνων μου, των νόμιμων ιδιοκτητών και κληρονόμων αυτής της γης. Σήμερα, όσοι έχουμε απομείνει (περί τους 100.000) προσπαθούμε να δηλώσουμε με κάθε τρόπο την ύπαρξή μας και να διεκδικήσουν τον τόπο μας που καταπατήθηκαν και λεηλατήθηκαν κατά το παρελθόν… Και μπορεί σαν Αυστραλοί πολίτες που είμαστε να απολαμβάνουμε - τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο- τα ίδια δικαιώματα και προνόμια με τους λευκούς, όμως, η αποδοχή και η ενσωμάτωσή μας στον κοινωνικό ιστό της χώρας είναι σχεδόν ανύπαρκτη… Βρισκόμαστε δυστυχώς στο περιθώριο της τοπικής οικονομικής-κοινωνικής ζωής, με την φτώχεια, την ανεργία, τις ψυχικές ασθένειες και τον υποσιτισμό να πλήττει την συντριπτική πλειοψηφία των Αβοριγίνων…».
Κι ως τραγική επιβεβαίωση στα λεγόμενά του, μοιραία ήρθαν στο μυαλό μου εκείνη την στιγμή οι σοκαριστικές εικόνες των ιθαγενών, που τριγυρνούσαν τρεκλίζοντας και ουρλιάζοντας στους δρόμους των περισσοτέρων κωμοπόλεων της Κεντρικής και Δυτικής Αυστραλίας, παραδομένοι στην αυτοκαταστροφική εξάρτηση του αλκοόλ και των ναρκωτικών. Δυστυχώς…
Σημείο συνάντησης με τους εκπροσώπους της ελληνικής κοινότητας της Καμπέρα και της Ελληνικής Πρεσβείας είχε οριστεί ο ελληνορθόδοξος ναός του Αγίου Νικολάου. Για την πορεία της τοπικής ομογένειας (αριθμεί περίπου 8.000 άτομα) με ενημέρωσε διεξοδικά ο αντιπρόεδρος της κοινότητας κ. Πωλ Λεβεντής, ενώ με ιδιαίτερη περηφάνια με ξενάγησε στις εγκαταστάσεις του «HELLENIC CLUB», το καμάρι των Ελλήνων της Καμπέρα.
Για πολλούς, η Καμπέρα παρουσιάζει την εικόνα μιας τεχνητής, «αποστειρωμένης» πόλης, με πάμπολλες διοικητικές υπηρεσίες και πρεσβείες και ελάχιστα σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος. Ίσως να μην έχουν κι άδικο, αφού το Παλαιό Κοινοβούλιο, το μνημείο «Australian Memorial War», η Νέα Βουλή και η Εθνική Βιβλιοθήκη είναι τα πιο φημισμένα αξιοθέατα της αυστραλιανής πρωτεύουσας, εκεί που άλλωστε πήγα κι ο ίδιος…
Καθώς η Καμπέρα χανόταν οριστικά από τους καθρέπτες της μοτοσυκλέτας και η απόσταση που με χώριζε από το κοσμοπολίτικο Σίδνευ είχε μειωθεί σε διψήφια νούμερα, είχα πλέον συνειδητοποιήσει ότι «ρουφούσα» τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού μου στους μακρινούς αντίποδες. Και φυσικά το κατάλαβα εμπράκτως το ίδιο απόγευμα, όταν πάτησα φρένο μπροστά στο «PAN – ARCADIAN HOUSE» του Σύδνεϋ. Εκεί, συγγενείς, φίλοι και ενθουσιασμένοι Αρκάδες, γιορτάσαμε όλοι μαζί την θριαμβευτική ολοκλήρωση του δίτροχου οδοιπορικού μου στην αυστραλιανή ήπειρο. Μετά από 40 αξέχαστες μέρες ταξιδιού και καταγεγραμμένα 18.150 χλμ. στο κοντέρ της μοτοσυκλέτας, το «AUSTRALIAN TOUR 2015» αποτελούσε πλέον μια ακόμα σελίδα στο πολυσέλιδο ταξιδιωτικό μου ημερολόγιο.
Μπορεί η άφιξή μου στο Σύδνεϋ να σήμαινε την επιτυχή ολοκλήρωση του «AUSTRALIAN TOUR 2015», σηματοδοτούσε όμως παράλληλα την απαρχή μιας άλλης δίτροχης ταξιδιωτικής αποστολής. Επόμενος προορισμός η Νέα Ζηλανδία, το μαγευτικό νησί των Μαορί, εκεί όπου είχα σχεδιάσει μια συναρπαστική περιπέτεια δρόμου. Σε λίγες μέρες το «NEW ZEALAND TOUR 2015» θα ξεκινήσει με μια αστραφτερή Harley Davidson. Μείνετε συντονισμένοι στις οθόνες σας…
φωτογραφίες:
0 σχόλια: