Ελληνική ψυχή
Κείμενο / Φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Καταπράσινες καλλιεργημένες λοφώδεις εκτάσεις με
αμπελώνες και σταροχώραφα ήταν το τελείως διαφοροποιημένο –σε σχέση με την Outback– τοπίο που με συνόδευε
καθοδόν προς την Αδελαΐδα. Στα τελευταία 50 χλμ., οδηγούσα όμως κάτω από το
ψυχολογικό βάρος μιας επαπειλούμενης βροχής, η οποία ευτυχώς δεν εκδηλώθηκε τη
στιγμή που περνούσα κάτω από τα βαρυφορτωμένα σύννεφα του κατάμαυρου ουρανού – τελικά
προσέγγισα στεγνός την πρωτεύουσα της πολιτείας South Australia.
«Βρε πατριώτη, από την Ελλάδα έρχεσαι;».
Ο οδηγός του αυτοκινήτου που σταμάτησε δίπλα μου στα φανάρια, κάπου στα βόρεια
προάστια της πόλης, ήταν ο Σταύρος Λεμπέσης. Την προσοχή του είχε τραβήξει
αρχικά η ελληνική σημαία στο κράνος και –κατά δεύτερο λόγο– η πινακίδα
κυκλοφορίας της ΚΤΜ.
«Ακολούθησέ με, πάμε στο σπίτι μου για καφέ να μου πεις να νέα σου» ήταν η
πρόσκληση του Σταύρου, την οποία φυσικά και αποδέχτηκα αμέσως. Έτσι, για τρεις ώρες,
ο συμπαθής ομογενής (με καταγωγή από την Λακωνία) βρισκόταν κυριολεκτικά
κρεμασμένος από τα χείλη μου, ακούγοντας τις ταξιδιωτικές εμπειρίες μου στην
Αυστραλία.
Ωστόσο, η κουβέντα μας μοιραία στράφηκε και
στην σύγχρονη πολιτικο-οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, η οποία έχει δυστυχώς πληγώσει
βαθιά την εθνική περηφάνια, όχι μόνο του Σταύρου, αλλά όλων των ομογενών μας
στην Αυστραλία. Ήταν κάτι που έμελλε να
το (ξανά) διαπιστώσω τις επόμενες μέρες στην Μελβούρνη, στην επαφή μου με την ελληνική
παροικία της πόλης.
Την ελληνική Αδελαΐδα την γνώρισα μέσα από τις
αφηγήσεις της καλής φίλης Ελένης Βάσσου, που περίμενε με ανυπομονησία την άφιξή
μου στην πόλη της. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αδελαΐδα (αλλά με πολλά
«χιλιόμετρα» στην διαδρομή Αυστραλία-Ελλάδα), η Ελένη αποδείχτηκε ένα ανοιχτό
βιβλίο ιστορίας του τοπικού ελληνισμού, που ρούφηξα αχόρταγα την κάθε σελίδα
του.
Αντίθετα, την τέλεια ρυμοτομημένη Αδελαΐδα
των 1.200.000 κατοίκων, που απλώνεται εκατέρωθεν του ποταμού Torrens και χαρακτηρίζεται από
μια λειτουργική όσο και υποδειγματική πολεοδομική σχεδίαση, την γνώρισα
περπατώντας για δυο μέρες στους δρόμους και στα εκτεταμένα πάρκα της πόλης.
Μετά την Αδελαΐδα, σειρά είχε η Μελβούρνη (760
χλμ. μακριά) να μου ανοίξει την αστική της αγκαλιά. Και φυσικά, για την
μετάβασή μου στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αυστραλίας επέλεξα την περίφημη διαδρομή
Great
Ocean
Road
(G.O.R), που οι φήμες την ήθελαν ως την θεαματικότερη
παράκτια διαδρομή της Αυστραλίας.
Πριν
όμως η μαύρη ΚΤΜ 1050 ξεκινήσει να ρολάρει πάνω στον G.O.R, προηγήθηκε μια μικρή στάση στην
πόλη Gambier,
όπου επισκέφθηκα την λίμνη Blue
Lake.
Πρόκειται ένα ανενεργό ηφαίστειο 4.000 ετών, του οποίου ο κρατήρας έχει
μετατραπεί σε λίμνη με περίμετρο περίπου 5 χλμ. και μέγιστο βάθος τα 70 μ.
Μοναδικό όσο και συναρπαστικό…
Ο Great Ocean Road ήταν
μια αρκετά ενδιαφέρουσα διαδρομή που ακροβατούσε μεταξύ βουνού και θάλασσας. Σημείο
αναφοράς του G.O.R αποτελούσαν οι θαλάσσιοι βράχοι “Twelve Apostles”, μια συστάδα
πανύψηλων βράχων (αρχικά ήταν 12, τώρα έχουν απομείνει μόνο 7) που υψώνονταν
άτακτα σκορπισμένοι στην αμμουδερή παραλία της περιοχής. Θεωρούνται ως το
δεύτερο πιο γνωστό και πολυφωτογραφημένο μνημείο της αυστραλιανής φύσης μετά τα
Ayers
Rocks…
Με το ταξίδι «AUSTRALIAN TOUR 2015» να έχει μπει στην τελική
ευθεία, η υποδοχή που μου επιφύλαξαν τα μέλη του Παναρκαδικού Συλλόγου
«Κολοκοτρώνης» ήταν ιδιαίτερη θερμή και συγκινητική. Πρωτοστατούντος του
προέδρου κ. Δημήτρη Αλεξόπουλου, οι
Αρκάδες της Μελβούρνης με τίμησαν για το αξιέπαινο εγχείρημά μου να μεταφέρω
την ελληνική σημαία σε όλη την Αυστραλία με την μοτοσυκλέτα μου.
Με
δεδομένο ότι η Μελβούρνη είναι η πολυπληθέστερη πόλη σε ελληνικό πληθυσμό της
Αυστραλίας (φιλοξενεί περίπου 350.000 Έλληνες), το ενδιαφέρον και η
κινητοποίηση της τοπικής ομογένειας ήταν μεγάλη. Μεταξύ άλλων, παραχώρησα μια
συνέντευξη στο ελληνικό ραδιόφωνο της Μελβούρνης, η ελληνική εφημερίδα «Νέος
Κόσμος» μου αφιέρωσε ένα εκτεταμένο
δημοσίευμα, ενώ ευπρόσδεκτη ήταν και η
πρόσκληση για δείπνο από την Πρόξενο του Ελληνικού Προξενείου της Μελβούρνης,
την κ.α. Χρ. Σημαντηράκη, στην ελληνική συνοικία Oakleigh.
Κι όσον αφορά την πόλη της Μελβούρνης, το
γεγονός ότι η πρωτεύουσα της πολιτείας Victoria βρίσκεται μονίμως τα
τελευταία χρόνια στις πρώτες θέσεις της λίστας των πόλεων με την υψηλότερη
ποιότητα ζωής, τα λέει όλα. Σε μένα τουλάχιστον, η πολυπολιτισμική Μελβούρνη μου
αποκάλυψε μια κοσμοπολίτικη μητρόπολη που διέθετε την γνώση και τη δύναμη της
ψυχαγωγίας, της κουλτούρας και του καλού γούστου…
φωτογραφίες:
0 σχόλια: