κείμενο/φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, Έλληνα θα βρεις
από κάτω… Στην περίπτωση πάντως της υπόσκαφης πόλης Coober Pedy, έμελλε να τους βρω κυριολεκτικά
κάτω από την γη! Εδώ έφτασα, διατρέχοντας την απόσταση των 980 χλμ. που χωρίζει
την πόλη Broken
Hill
με την Coober
Pedy
στη Νότια Αυστραλία. Ενδιάμεσος σταθμός αποτέλεσε η παραθαλάσσια πόλη Port Augusta, που λογίζεται ως η
αφετηρία του οδικού άξονα Stuart
Highway.
Ο συγκεκριμένος δρόμος (μήκους 2.700 χλμ.) τέμνει την Αυστραλία στην μέση,
ενώνοντας τα νότια της χώρας με τον μακρινό βορρά. Πάνω στον Stuart Highway θα οδηγούσα τις
επόμενες μέρες την μαύρη ΚΤΜ 1050, με απώτερο προορισμό την πόλη Darwin.
Εξαιτίας όμως των ακραίων κλιματολογικών
συνθηκών που επικρατούσαν (μέχρι και 50 C το καλοκαίρι, κάτω του μηδενός τις
νύχτες του χειμώνα), οι επίδοξοι οπαλορύχοι λάξευσαν στα σπλάχνα της γης
σπίτια, αποθήκες, ακόμα και εκκλησίες! Η Coober Pedy αναδείχθηκε σταδιακά σε
μια μοναδική υπόγεια πολιτεία, που έχει να επιδείξει σήμερα πάμπολλα υπόγεια
ξενοδοχεία, καταστήματα πώλησης οπαλίου, μουσεία οπαλίου, κατακομβικές
εκκλησίες, αλλά και τουριστικά ορυχεία.
Παρόλο που στη δεκαετία του 1960 και του
1970 υπήρχαν εδώ περισσότεροι από 1.500 Έλληνες οπαλορύχοι που έσκαβαν τα
σωθικά της άγονης αυστραλιανής γης, η ελληνική κοινότητα του Coober Pedy
παραμένει ακόμα δραστήρια με ενεργή παρουσία στην τοπική κοινωνία. Αν κι έχουν
παραμείνει στην πόλη περίπου 80-100 ομογενείς, τα μέλη της ελληνικής κοινότητας
συνεχίζουν να συναθροίζεται κάθε Πέμπτη στο ιδιόκτητο οίκημα της κοινότητας, που
βρίσκεται ακριβώς δίπλα στον ελληνο-ορθόδοξο ναό του Αγίου Νικολάου.
Ο Λευτέρης Ράικος, ο Γιώργος Σίμος, ο
Γιώργος Κοτσής και ο Δημήτρης Σουλεΐδης ήταν μερικοί από τους Έλληνες της
Coober Pedy που είχα την τύχη να γνωρίσω. Άνθρωποι ζεστοί και φιλικοί, με τουλάχιστον
3-4 δεκαετίες παρουσίας στην πόλη του οπαλίου, άνοιξαν με χαρά την αγκαλιά τους
και με ξενάγησαν στην δική τους Coober
Pedy
μέσα από τα προσωπικά τους βιώματα. Ειλικρινά τους ευγνωμονώ….
Επόμενος προορισμός το πιο διάσημο μνημείο
της αυστραλιανής φύσης. Ο μονολιθικός βράχος Uluru–Ayers Rock με περίμενε 730 χλμ. βορειοδυτικά
της Coober Pedy. Με μια μικρή παράκαμψη 240 χλμ. από την ασφάλτινη τροχιά του Stuart Highway, η μαύρη ΚΤΜ φρενάρισε
δυνατά μπροστά στον μεγαλύτερο μονολιθικό βράχο του κόσμου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η μεγάλη
κόκκινη καρδιά της Αυστραλίας είναι ηλικίας 65.000.000 ετών. Έχοντας διάμετρο 9,4 χλμ. , ύψος 348 μ. και διαστάσεις 3,6x2,4 χλμ., ο γρανιτένιος βράχος της
Αυστραλίας ξεπροβάλλει στη μέση του πουθενά και αναμφίβολα εντυπωσιάζει με τις
καφεκόκκινες χρωματικές εναλλαγές του. Αυτό πάντως που αντίκριζα εκστασιασμένος
αντιπροσωπεύει μόλις το 1/3 του συνολικού όγκου του τεράστιου μονόλιθου, αφού τα
υπόλοιπα 2/3 βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της κοκκινωπής γης.
Στα όρια του Uluru–Kata Tjuta National Park, εκτός από τον κόκκινο επιβλητικό
μονόλιθο, υπάρχει επίσης μια εντυπωσιακή συνάθροιση μικρότερων βράχων (55 χλμ.
δυτικά του Ayers
Rock),
τα Olgas.
Στην γλώσσα των Αβοριγίνων τα Olgas
ονομάζονται Kata
Tjuta,
που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Πολλά Κεφάλια» Πρόκειται για μια περιοχή
εξίσου σημαντική και ιερή για τους Αβοριγίνες Anangu (όπως
είναι άλλωστε και τα Uluru),
την οποία φυσικά δεν παρέλειψα να επισκεφθώ.
Μετά την κατακόκκινη εμπειρία του τεράστιου
μονολιθικού βράχου, η επιστροφή και πάλι στο Stuart Highway ήταν επιβεβλημένη,
προκειμένου να συνεχίσω το ταξίδι μου. Το κοντέρ της μοτοσυκλέτας είχε
καταγράψει τα πρώτα 3.500 χλμ. του “AUSTRALIAN TOUR 2015”, ενώ η ηλεκτρονική πυξίδα (GPS) έδειχνε επίμονα τον αυστραλιανό
βορρά…
φωτογραφίες:
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
0 σχόλια: