日本の使命達成
κείμενο / φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Με την ηλεκτρονική πυξίδα να δείχνει το νότο
της χώρας (και συγκεκριμένα την πόλη Χιροσίμα, 205 χλμ. μακριά), ξεκίνησα
γεμάτος ανυπομονησία την περιπλάνησή μου επί ιαπωνικού εδάφους. Το μεγαλύτερο
πρόβλημα που κλήθηκα να αντιμετωπίσω καθοδόν στους δρόμους της Ιαπωνίας ήταν το
γεγονός ότι η κυκλοφορία των αυτοκινήτων γινόταν στο αριστερό ρεύμα (κατά τα
βρετανικά πρότυπα). Κι όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες, η πνιγερή υγρασία και
η αφόρητη ζέστη των 37-39ο C
που επικρατούσαν στην Ν. Κορέα αποτελούσαν δυστυχώς κι εδώ μια δυσβάστακτη
πραγματικότητα.
Μπορεί η αποστολή μου εδώ στην Χιροσίμα να τελείωσε, όμως, η ιαπωνική πρωτεύουσα ήταν εκείνη που θα σφράγιζε και τυπικά το τέλος του ταξιδιού μου. Από το Τόκιο θα γινόταν η αεροπορική απόδρασή μου από την Ιαπωνία και η ατμοπλοϊκή επιστροφή της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα.
κείμενο / φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Και μετά τη Νότια Κορέα, ακολούθησε η απόβαση
στην «Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου»… Καθώς το ρώσικο σαπιοκάραβο έριχνε άγκυρα
στο λιμάνι Sakaiminato
της Δυτικής Ιαπωνίας μετά από 16 ώρες ταξιδιού, ξεκινούσε το τελευταίο κεφάλαιο
του οδοιπορικού «ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ 2018».
Μετά από ένα δίωρο γραφειοκρατικό γαϊτανάκι εκτελωνισμού
που μου κόστισε περίπου 270 Ευρώ (για να σφραγιστεί το CARNET ATA της μοτοσυκλέτας χρειάστηκε να πάω
με ταξί στην κοντινή πόλη Matsue
–
κόστος μετάβασης 130 Ευρώ!!), ευτύχησα να πατήσω την μίζα της μαύρης CRF 250 RALLY και να αποχαιρετήσω αργά το ίδιο
μεσημέρι τις λιμενικές εγκαταστάσεις.
Η τελετή παράδοσης του μηνύματος Φιλίας και
Ειρήνης του Δημάρχου της Αρχαίας Ολυμπίας στους εκπροσώπους των Δημοτικών Αρχών
της Χιροσίμα πραγματοποιήθηκε στον χώρο
του «Πάρκου Ειρήνης» την παραμονή της 73ης επετείου από την ρίψη της
ατομικής βόμβας. Μετά από 55 ημέρες στην σέλα της μαύρης HONDA CRF 250 RALLY, η αποστολή μου είχε πια ολοκληρωθεί
με απόλυτη επιτυχία. Ναι, τα είχα καταφέρει…
Όμως, στην ξενάγηση που ακολούθησε στους
χώρους και στα μνημεία του «Πάρκου Ειρήνης», αποσβολωμένος αποτύπωσα όλη την
οδύνη και την φρίκη που προκάλεσε στους κατοίκους της μαρτυρικής Χιροσίμα η
ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας (6/8/1945). Γι’ όλα αυτά που αντίκρισα και
αφουγκράστηκα εδώ στην Χιροσίμα, τα λόγια περιττεύουν…
Μπορεί η αποστολή μου εδώ στην Χιροσίμα να τελείωσε, όμως, η ιαπωνική πρωτεύουσα ήταν εκείνη που θα σφράγιζε και τυπικά το τέλος του ταξιδιού μου. Από το Τόκιο θα γινόταν η αεροπορική απόδρασή μου από την Ιαπωνία και η ατμοπλοϊκή επιστροφή της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα.
Πριν αντικρίσω τους αστραφτερούς
ουρανοξύστες του Τόκιο, αποφάσισα να κάνω μια στάση γνωριμίας με την πόλη
Κιότο, που για περισσότερο από χίλια χρόνια (784-1868) υπήρξε η πρωτεύουσα της
Ιαπωνίας. Οι εντυπώσεις μου από το Κιότο, το πέμπτο σε πληθυσμό (2.000.000
κάτοικοι) αστικό κέντρο της Ιαπωνίας; Πρόκειται για μια πόλη-μουσείο που
αποτελεί την πολιτιστική κοιτίδα της Ιαπωνίας. Εδώ βρήκα συγκεντρωμένα πάμπολλα
εξαιρετικά μνημειακά κτίσματα: βουδιστικοί ναοί, εντυπωσιακά παλάτια, βίλες με
όμορφους κήπους και γεροδεμένα κάστρα κοσμούσαν
την πόλη, η οποία είναι ο βασικότερος θεματοφύλακας της ιαπωνικής
ιστορικής–πολιτιστικής παράδοσης. Δίχως αμφιβολία, η επίσκεψη στο Κιότο ήταν
μια ανεπανάληπτη εμπειρία που σφράγισε την παραμονή μου στην Ιαπωνία. Το Κιότο,
μαζί με το Τόκυο, είναι δυο πόλεις που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτεί κανείς
όταν βρεθεί στην «Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου».
Μετά τα πολιτιστικά μνημεία, σειρά είχαν τα
φυσικά μνημεία της Ιαπωνίας να βρεθούν στο δρόμο της μαύρης HONDA CRF 250 RALLY! Ο λόγος για το Fuji, το βουνό-θρύλος που ορθώνεται
περίπου 110 χλμ. νοτιοδυτικά του Τόκιο και αποτελεί ένα διαχρονικό έμβλημα της
Ιαπωνίας. Μια διανυκτέρευση στην παραλίμνια κωμόπολη Fujiyoshida, στους πρόποδες του
όρους Fuji, κρίθηκε επιβεβλημένη, προκειμένου
να θαυμάσω από κοντά την ορεινή σιλουέτα του πιο πολυφωτογραφημένου φυσικού
αξιοθέατου της χώρας.
Όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Τόκιο με
την μοτοσυκλέτα μου το 2007, θυμάμαι πως είχα τρομάξει από το τεράστιο μέγεθος
της πόλης, την κοσμοπλημμύρα, το αρχιτεκτονικό πανδαιμόνιο και την ξέφρενη
καθημερινότητα στους δρόμους της.
Αισθανόμουν σαν το χωριατόπουλο που ήρθε για πρώτη φορά στην μεγάλη
πόλη…
Αυτή τη φορά, έχοντας πλέον πάρει «βάπτισμα
του πυρός», η ιαπωνική πρωτεύουσα δεν με τρόμαξε. Αντίθετα με εντυπωσίασε, με
συγκλόνισε και με θάμπωσε, με την λάμψη, την πολυτέλεια και την αίγλη μιας ελκυστικής
–αλλά για άλλους απωθητικής– πόλης, που ζει και κινείται στους ρυθμούς του
μέλλοντος.
Σ’ αυτήν την μοντέρνα ασιατική μεγαλούπολη,
με φόντο τους ουρανοξύστες να βελονίζουν τον ουρανό, το διηπειρωτικό ταξίδι των
16.630 χλμ. έφτασε αισίως στο τέλος του. Για περίπου δυο μήνες απέδρασα στο
όνειρο, ανακάλυψα την δύναμη, την αγάπη, την απλότητα της ζωής και «πλούτισα» τα
εσώψυχά μου σε εμπειρίες, συναισθήματα και αναμνήσεις – δικαιολογημένα λοιπόν η
συγκίνηση και ο ενθουσιασμός μου να είναι στα ύψη. Πάνω απ’ όλα όμως ένιωθα
εκστασιασμένος, γιατί είχα την σπάνια τιμή να γίνω ένας δίτροχος αγγελιοφόρος
μεταξύ Ελλάδας και Ιαπωνίας, κομίζοντας ένα μήνυμα Ειρήνης, Αλληλεγγύης και
Φιλίας των λαών…
Φωτογραφίες:
0 σχόλια: