Νότια Κορέα.
κείμενο / φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Και φυσικά, δεν μπορώ να σας περιγράψω την συγκίνηση και την εθνική υπερηφάνεια που με πλημμύρισαν όταν τραγουδούσα τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας σ’ ένα δημόσιο πάρκο της κωμόπολης Okpo Dong (62
χλμ. νοτιοδυτικά της Busan), εκεί όπου υπήρχε
τοποθετημένη μια μεταλλική στήλη με γραμμένο τον ελληνικό εθνικό ύμνο. “Σε
γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή…”
Το απόγευμα της έκτης ημέρας, η παραλιακή διαδρομή Busan – Donghae (305 χλμ. ) οδήγησε την
μαύρη CRF 250 RALLY ξανά στην αποβάθρα. Ο «ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ 2018» δεν είχε ακόμα
τελειώσει, αφού η «Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου» ήταν εκείνη που θα έγραφε τον
επίλογο αυτής της ταξιδιωτικής περιπέτειας.
Είχα περάσει μια αλησμόνητη βδομάδα στη Νότια Κορέα - σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο θα σαλπάριζα για Ιαπωνία. Η αλήθεια είναι πως ήθελα πολύ να μείνω κι άλλο στη Νότια Κορέα - όμως, δεν μπορούσα. Αν και ήταν λίγος ο χρόνος μου εδώ, ήταν πραγματικά μεγάλη τύχη που μπόρεσα να ταξιδέψω τα όνειρά μου σε τούτον τον απρόσμενα προικισμένο τόπο…
κείμενο / φωτογραφίες : Κωνσταντίνος Μητσάκης
Πριν από 11 χρόνια (2007), όταν
ταξίδευα πρώτη φορά ατμοπλοϊκώς από το Βλαδιβοστόκ στην Ιαπωνία, σχεδίαζα να
αποβιβαστώ και στη Νότια Κορέα. Τότε όμως έφαγα «πόρτα» από τους Κορεάτες. Ο
λόγος; Απαγορευόταν η είσοδος ξένων μοτοσυκλετών άνω των 500 cc στην χώρα!!
Ήμουν δυστυχώς ανεπιθύμητος για μόλις 150cc, μιας και τότε οδηγούσα μια BMW 650 F .
Τα χρόνια πέρασαν, οι νόμοι άλλαξαν και τα
νοτιοκορεάτικα σύνορα άνοιξαν διάπλατα για όλες τις μοτοσυκλέτες. Αλλά και να μην είχε αλλάξει τίποτα, με την μαύρη HONDA CRF 250 RALLY ούτως ή άλλως ευπρόσδεκτος θα ήμουν λόγω των λίγων κυβικών… Από την στιγμή που το καράβι έδεσε κάβους στην πόλη Donghae και η μοτοσυκλέτα κύλησε τους τροχούς της στην Κορεατική χερσόνησο, είχα στην διάθεσή μου μια εβδομάδα να περιηγηθώ στην χώρα. Μετά από επτά ημέρες έπρεπε να βρεθώ και πάλι στην αποβάθρα και να επιβιβαστώ στο επόμενο (εβδομαδιαίο) πλοίο, για να συνεχίσω το ατμοπλοϊκό ταξίδι προς Ιαπωνία πλευρά…
Την κυκλική διαδρομή που θα ακολουθούσα (Donghae – Seoul – Busan – Donghae) την είχα μελετήσει και σχεδιάσει στο Βλαδιβοστόκ – τώρα είχε έρθει η ώρα για την πραγματοποίησή της. Ήμουν πάντως αρκετά ενθουσιασμένος αφού η Νότια Κορέα αντιπροσώπευε για μένα ένα ολοκαίνουργιο πεδίο ταξιδιωτικής δράσης… Πρωτόγνωρα τα αξιοθέατα, πολλά τα «θέλω» μου, αλλά λίγος δυστυχώς ο χρόνος (αναλογικά) που είχα στη διάθεσή μου. Δεν πειράζει όμως, ξεκινώ κι ότι προλάβω…
νοτιοκορεάτικα σύνορα άνοιξαν διάπλατα για όλες τις μοτοσυκλέτες. Αλλά και να μην είχε αλλάξει τίποτα, με την μαύρη HONDA CRF 250 RALLY ούτως ή άλλως ευπρόσδεκτος θα ήμουν λόγω των λίγων κυβικών… Από την στιγμή που το καράβι έδεσε κάβους στην πόλη Donghae και η μοτοσυκλέτα κύλησε τους τροχούς της στην Κορεατική χερσόνησο, είχα στην διάθεσή μου μια εβδομάδα να περιηγηθώ στην χώρα. Μετά από επτά ημέρες έπρεπε να βρεθώ και πάλι στην αποβάθρα και να επιβιβαστώ στο επόμενο (εβδομαδιαίο) πλοίο, για να συνεχίσω το ατμοπλοϊκό ταξίδι προς Ιαπωνία πλευρά…
Την κυκλική διαδρομή που θα ακολουθούσα (Donghae – Seoul – Busan – Donghae) την είχα μελετήσει και σχεδιάσει στο Βλαδιβοστόκ – τώρα είχε έρθει η ώρα για την πραγματοποίησή της. Ήμουν πάντως αρκετά ενθουσιασμένος αφού η Νότια Κορέα αντιπροσώπευε για μένα ένα ολοκαίνουργιο πεδίο ταξιδιωτικής δράσης… Πρωτόγνωρα τα αξιοθέατα, πολλά τα «θέλω» μου, αλλά λίγος δυστυχώς ο χρόνος (αναλογικά) που είχα στη διάθεσή μου. Δεν πειράζει όμως, ξεκινώ κι ότι προλάβω…
Δυο ήταν τα σημαντικότερα προβλήματα που
κλήθηκα να αντιμετωπίσω στην διάρκεια της παραμονής μου στη Νότια Κορέα. Το
πρώτο αφορούσε την γενική απαγόρευση κυκλοφορίας των μοτοσυκλετών στους
αυτοκινητοδρόμους (Expressway). Θα έπρεπε λοιπόν να οδηγήσω στο κορεσμένο
εθνικό οδικό δίκτυο και να προσπαθώ να αποφύγω μια εσφαλμένη είσοδος σε
Expressway – τα πρόστιμα είναι μεγάλα και οι ελληνικές δικαιολογίες δεν
περνάνε. Εντέλει, λύση στο πρόβλημα δόθηκε χάρη στο νοτιοκορεάτικο σύστημα
πλοήγησης NAVER, τ’ οποίο εγκατέστησε στο κινητό μου τηλέφωνο o Kim, κάτοχος
της SUZUKI V- STROM 650 που γνώρισα στο κέντρο της Donghae. Κι επειδή το NAVER
δούλευε μόνο με σύνδεση στο διαδίκτυο, χρειάστηκε να αγοράσω και μια τοπική
κάρτα SIM…
Στο δεύτερο πρόβλημα, δυστυχώς δεν μπορούσα να
κάνω τίποτα άλλο, παρά μόνο υπομονή. Με τον υδράργυρο σταθερά σκαρφαλωμένο
στους 37οC - 39οC και την υγρασία να αγγίζει το 90%, η κατάσταση ήταν σκέτη φρίκη!
Ούτε στο Ντουμπάι δεν είναι τόσο αποπνικτικά το καλοκαίρι…
Ο Kim μου έδωσε την διεύθυνσή του στην Σεούλ και προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει για μια βραδιά. Μπορεί να φύγαμε μαζί από την Donghae, αλλά καθένας ακολουθήσαμε διαφορετικούς ρυθμούς. Εγώ χρειάστηκα 6 ώρες για να απολαύσω και να φωτογραφίσω την υπέροχη ορεινή διαδρομή Donghae – Seoul (252 χλμ. ), ενώ ο Kim μετά
από 4 ώρες έμπαινε στο σπίτι του.
Ο Kim και η γυναίκα του αποδείχθηκαν μια υπέροχη συντροφιά και αποτέλεσαν για μένα ένα ανοικτό παράθυρο στον κόσμο τους. Όλο το βράδυ τούς «βομβάρδιζα» με ερωτήσεις και απορίες. Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να έχω εδώ στη Νότια Κορέα…
Τις δυο επόμενες βραδιές κοίμισα το κορμί μου σε ένα αξιοπρεπέστατο hostel στο κέντρο της νοτιοκορεατικής πρωτεύουσας, ενώ κάτω από την καυτή ματιά του ήλιου, αυτοκρατορικά παλάτια, βουδιστικοί ναοί και αστραφτεροί ουρανοξύστες «παρέλασαν» μπροστά από τον φωτογραφικό φακό μου, συγκροτώντας τις ψηφιακές αναμνήσεις μου από την Σεούλ.
Ο Paul Kimson, κάτοχος μιας BMW F-800, ήταν ένας διαδικτυακός φίλος (FB), ο οποίος περίμενε πώς και πώς να με συναντήσει - οδηγώντας από την Seoul στην Busan, θα περνούσα κι από την πόλη του (Degau). Μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα με κορεάτικα εδέσματα, ακολούθησε ο καθιερωμένος μοτο-καφές και κατόπιν ο Paul με συνόδευσε με την BMW F-800 μέχρι τα βόρεια προάστια της Busan (150 χλμ. μακριά). Τι να πω
για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο και μοτοσυκλετιστή; Ότι με κέρασε ακόμα και την…
βενζίνη;
Ο Kim μου έδωσε την διεύθυνσή του στην Σεούλ και προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει για μια βραδιά. Μπορεί να φύγαμε μαζί από την Donghae, αλλά καθένας ακολουθήσαμε διαφορετικούς ρυθμούς. Εγώ χρειάστηκα 6 ώρες για να απολαύσω και να φωτογραφίσω την υπέροχη ορεινή διαδρομή Donghae – Seoul (
Ο Kim και η γυναίκα του αποδείχθηκαν μια υπέροχη συντροφιά και αποτέλεσαν για μένα ένα ανοικτό παράθυρο στον κόσμο τους. Όλο το βράδυ τούς «βομβάρδιζα» με ερωτήσεις και απορίες. Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσα να έχω εδώ στη Νότια Κορέα…
Τις δυο επόμενες βραδιές κοίμισα το κορμί μου σε ένα αξιοπρεπέστατο hostel στο κέντρο της νοτιοκορεατικής πρωτεύουσας, ενώ κάτω από την καυτή ματιά του ήλιου, αυτοκρατορικά παλάτια, βουδιστικοί ναοί και αστραφτεροί ουρανοξύστες «παρέλασαν» μπροστά από τον φωτογραφικό φακό μου, συγκροτώντας τις ψηφιακές αναμνήσεις μου από την Σεούλ.
Ο Paul Kimson, κάτοχος μιας BMW F-800, ήταν ένας διαδικτυακός φίλος (FB), ο οποίος περίμενε πώς και πώς να με συναντήσει - οδηγώντας από την Seoul στην Busan, θα περνούσα κι από την πόλη του (Degau). Μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα με κορεάτικα εδέσματα, ακολούθησε ο καθιερωμένος μοτο-καφές και κατόπιν ο Paul με συνόδευσε με την BMW F-800 μέχρι τα βόρεια προάστια της Busan (
Στην Busan, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της
Νότιας Κορέας, είχα να εκτελέσω μια διπλή αποστολή, με άρωμα ελληνικό. Η
ποικιλόχρωμη συνοικία Gamcheon Village, γνωστή κι ως η «Σαντορίνη της Κορέας»
λόγω της πανομοιότυπης οικιστικής αρχιτεκτονικής της, ήταν ο πρώτος προορισμός
μου.
Και φυσικά, δεν μπορώ να σας περιγράψω την συγκίνηση και την εθνική υπερηφάνεια που με πλημμύρισαν όταν τραγουδούσα τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας σ’ ένα δημόσιο πάρκο της κωμόπολης Okpo Dong (
Το απόγευμα της έκτης ημέρας, η παραλιακή διαδρομή Busan – Donghae (
Είχα περάσει μια αλησμόνητη βδομάδα στη Νότια Κορέα - σε λιγότερο από ένα εικοσιτετράωρο θα σαλπάριζα για Ιαπωνία. Η αλήθεια είναι πως ήθελα πολύ να μείνω κι άλλο στη Νότια Κορέα - όμως, δεν μπορούσα. Αν και ήταν λίγος ο χρόνος μου εδώ, ήταν πραγματικά μεγάλη τύχη που μπόρεσα να ταξιδέψω τα όνειρά μου σε τούτον τον απρόσμενα προικισμένο τόπο…
Φωτογραφίες:
0 σχόλια: