κείμενο/φωτογραφίες: Γεωργούσης Ηρακλής-Γκριτζάπης Γιώργος
Πρόκειται για την ιστορία δυο μοτοσικλετιστών που έτσι για την πλάκα μας ξεκινήσαμε από Ελλάδα με προορισμό το ακρωτήριο-φετίχ των περισσότερων δίτροχων-και όχι μόνο ταξιδιωτών. Στις γραμμές που ακολούθουν απλώς καταγράφονται σκέψεις και συναισθήματα όπως αυτά αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου ( Ηρακλής) αλλά και στου φίλου συνοδοιπόρου Γιώργου.
Πρόκειται για την ιστορία δυο μοτοσικλετιστών που έτσι για την πλάκα μας ξεκινήσαμε από Ελλάδα με προορισμό το ακρωτήριο-φετίχ των περισσότερων δίτροχων-και όχι μόνο ταξιδιωτών. Στις γραμμές που ακολούθουν απλώς καταγράφονται σκέψεις και συναισθήματα όπως αυτά αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου ( Ηρακλής) αλλά και στου φίλου συνοδοιπόρου Γιώργου.
Ταξίδι Κόρινθος -NORD-KAPP
Τι χρώμα έχει το όνειρο όταν εκπληρώνεται? στη δική μας περίπτωση μπλε -άσπρο- κόκκινο , το χρώμα των δυο μοτοσικλετών AFRICA TWIN που μας μετέφεραν στις μαγικές συντεταγμένες 71 -10 -21 Ν. ή αλλιώς στο βόρειο ακρωτήριο , το βορειότερο σημείο της Ενωμένης Ευρώπης.
Συλλέξαμε αρκετό έντυπο υλικό από τις αντίστοιχες πρεσβείες των Σκανδιναβικών χωρών που επρόκειτο να επισκεφτούμε προετοιμάσαμε κατάλληλα τις μοτοσικλέτες μας και το πρωί μιας καλοκαιρινής Πέμπτης μας βρήκε να αποβιβαζόμαστε στην Ανκόνα. Έπειτα από 500km Στους Ιταλικούς αυτοκινητοδρόμους, φτάσαμε στο BRENERO ,στα σύνορα Ιταλίας Αυστρίας. Πληρώνοντας τα "αλμυρά" διόδια (28,80ευρώ), για κάθε μότο μπαίνουμε πλέον σε Αυστριακό έδαφος και πληρώνουμε εκ νέου διόδια (το ειδικό αυτοκόλλητο σήμα , η λεγόμενη Vigniette διάρκειας 10 ημερών αξίας 8 ευρώ) . Διασχίζουμε όλη την Αυστρία υπό δυνατή βροχή μέχρι το Μόναχο(775χλμ από Ανκόνα) , οδηγούμε συνεχώς κάνοντας στάσεις μόνο για βενζίνη και καφέ ,με σκοπό να καλύψουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τη διαδρομή στους Γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους με τις ατέλειωτες ευθείες και το κουραστικά μονότονο τοπίο. Μια κακή εκτίμηση των αντοχών μας ,μας βρίσκει στις 4 το πρωί στο παρκινγκ ενός βενζινάδικου να κοιμόμαστε πάνω στις μοτοσικλέτες μας με τα κεφάλια μας να ακουμπάμε στα tank-bag. Μαύρος ύπνος βέβαια αφού η υγρασία και το τσουχτερό κρύο δεν μας αφήνουν να κλείσουμε μάτι. Τις πρώτες πρωινές ώρες ανοίγει το βενζινάδικο , μια γερή δόση καφεΐνης για εμάς , βενζίνη για τις μότο και το ξημέρωμα μας βρίσκει και πάλι στον δρόμο.
Η συσσωρευμένη κούραση και ο δυνατός κόντρα Ήλιος κάνουν εφιαλτικές τις πρώτες ώρες οδήγησης, συνεχίζουμε όμως ακάθεκτοι για το (πιεστικό πλέον) ραντεβού του Σαββάτου στην Στοκχόλμη με τον φίλο μου τον Γιώργο από την Κόρινθο ,μόνιμο κάτοικο Σουηδίας. Ένα ραντεβού που μας αναγκάζει να καταστρατηγήσουμε σχεδόν όλους τους κανόνες ασφαλούς οδήγησης. Με αρκετές στάσεις φτάνουμε στο λιμάνι ,το καράβι θα μας περάσει απέναντι στην Δανία. Φτάνουμε το απόγευμα στην Κοπεγχάγη, κάνουμε μια μικρή βόλτα και φωτογραφίζουμε το σήμα κατατεθέν της πόλης την μικρή γοργόνα που βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού και αναχωρούμε για το απέναντι λιμάνι ,το Helsingborg .
Είμαστε πια Σουηδία , το κρύο και η κούραση μας βασανίζουν για 2300 χλμ. Ξεκινήσαμε την αναζήτηση καταλύματος στο χωριό Ljunby . Το χωριό αποτελείται από ξύλινα παραδοσιακά σπιτάκια και είναι πανέμορφο, με το φως της ημέρας το τοπίο εντυπωσιακό ,απίστευτη βλάστηση ,ο ουρανός καθαρός ότι πρέπει για ταξίδι, μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω η θέα της λίμνης Vattem μας κόβει την ανάσα. Οι κάτοικοι των χωριών που είναι χτισμένα γύρω της χρησιμοποιούν βάρκες για να μετακινούνται από το ένα χωρίο στο άλλο , μοναδικό!
"Ομορφιά πάνω στο νερό" ή όποια άλλη έκφραση μπορεί να επινοήσει κάποιος για να περιγράψει έναν επίγειο παράδεισο. Οδηγούμε σε ένα οδικό δίκτυο αξεπέραστο .Η άσφαλτος (κρατεί) σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, αλλά είναι καταστρεπτική για τα λάστιχα , αλλά γιαυτό είναι τα λάστιχα!
Στην Στοκχόλμη μας περιμένει ο Κορίνθιος φίλος Γιώργος για να μας οδηγήσει αλλά και να μας φιλοξενήσει στο εξοχικό του.
Το εξοχικό βρίσκεται στο χωριό Delsbo 360 χιλ βόρεια στον Ε4 δίπλα σε μια από τις άπειρες λίμνες της περιοχής. Το σπίτι διαθέτει σπαρτιάτικες ανέσεις. δεν έχει ηλεκτρικό ούτε και σύστημα ύδρευσης "Δένοντας" απόλυτα με το εκπληκτικής ομορφιάς και απλότητας τοπίο.
Την επομένη αποχαιρετούμε τον φίλο και συνεχίζουμε βόρεια , στάση στο χωριό skellegrea για ύπνο με 30 ευρώ την βραδιά!
Πλησιάζοντας τον αρκτικό κύκλο αντικρίζουμε για πρώτη φορά μια ταμπέλα( Nordkapp) 800 Km το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο και ο ενθουσιασμός μας οδηγούν σε παρατεταμένα κορναρίσματα με τους διερχόμενους οδηγούς να μας κοιτούν με απορία.
Λίγα χλμ αργότερα το πέρασμα μας στην Φινλανδία είναι πλέον γεγονός, όσο πλησιάζουμε τον αρκτικό κύκλο το τοπίο αλλάζει, βροχή, ομίχλη και πυκνή βλάστηση συνθέτουν ένα χιτσκοκικό σκηνικό.
10 το βράδυ και ο Ήλιος δεν έχει δύσει ακόμα ,βάφοντας τα σύννεφα με χρώματα απερίγραπτα ενώ το ασημένιο φεγγάρι δίνει τον δικό του τόνο στο λυκόφως!
Ακριβώς από πάνω μας ένα μαύρο σύννεφο κάνει αισθητή την παρουσία του χαρίζοντας μας το «περιεχόμενο» του… την βροχή , παράλληλα η υγρασία και ομίχλη από τις παρακείμενες λίμνες έχουν απλωθεί παντού χειροτερεύοντας τις συνθήκες. Μέσα από τις αδιάβροχες στολές και τα θολωμένα κράνη μας, κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο, προσπαθώντας να βεβαιωθούμε πως δεν ονειρευόμαστε. Το σκηνικό του δρόμου ή μήπως του τρόμου!
Διανύοντας μερικές δεκάδες χιλιόμετρα φτάνουμε στο κτίριο που σηματοδοτεί τον Αρκτικό Κύκλο, κοντά στο χωριό Juoksenki. Αφήνουμε το «Στίγμα» μας και εμείς στον τοίχο με τις εκατοντάδες υπογραφές ταξιδιωτών από ολόκληρο τον κόσμο, ταΐζουμε έναν τάρανδο που τριγυρίζει στο διπλανό χωράφι και συνεχίζουμε για το χωριό PELLO όπου και διανυκτερεύουμε. Το αντίτιμο των 30 ευρώ που πληρώνουμε για το δωμάτιο φαντάζει λίγο για τις εικόνες της νυχτερινής ομίχλης που αποτυπώνονται ανεξίτηλες μέσα μας.
Η διαδρομή της επόμενης μέρας μας επιφυλάσσει τεράστιες ευθείες ανάμεσα σε πυκνά δάση και συναντήσεις με πολλούς ταράνδους που κινούνται στις εκτάσεις παράλληλα στον δρόμο, αλλά και μέσα σε αυτόν. Όσο πλησιάζουμε στα σύνορα με την Νορβηγία η βλαστήση αραιώνει ενώ μια δυνατή βροχή αρχίζει να μας συντροφεύει μόνιμα.
Τα πρώτα χιλιόμετρα στο έδαφος της Νορβηγίας το τοπίο θυμίζει στέπα, ενώ 30 χλμ πριν την κωμόπολη Άλτα μεταμορφώνεται ξαφνικά. Ένα ορμητικό ποτάμι κυλά διπλά μας , ο δρόμος ανεβοκατεβαίνει μέσα σε ένα κατάφυτο φαράγγι ενώ η βροχή συνεχίζει να πέφτει. Φτάνουμε στο Camping στην μικρή πόλη ALTA. Στην κεντρική σκηνή Λάπωνες με παραδοσιακές φορεσιές καθισμένοι σε δέρματα τάρανδων γύρω από μια μεγάλη φωτιά προσφέρουν παραδοσιακά ποτά στους έκπληκτους επισκέπτες. Δανειζόμενοι την ορειβατική ορολογία, βρισκόμαστε στην τελευταία βάση πριν την κορυφή, αφού απέχουμε 240 χιλ από το Nordkapp.
Οι γενναίοι του βορρά.
Η επομένη μέρα παραλίγο να αποβεί μοιραία για εμάς και τις μοτοσυκλέτες μας. Βρισκόμαστε στην έξοδο μιας στροφής αντιμέτωποι με μια ομάδα ταράνδων που διασχίζουν τον δρόμο. Οι ματιές μας καρφώθηκαν , παίξαμε τις "κότες" και τελικά γλυτώσαμε την μετωπική!
Με αργούς ρυθμούς και την καρδιά στην κούλουρη φτάνουμε στο υποθαλάσσιο τούνελ που συνδέει τη Νορβηγία με το νησί Mageroya. Πληρώνουμε το εισιτήριο διέλευσης αξίας 10 ευρώ και μπαίνουμε στο σκοτάδι ,μια απότομη κατηφόρα αλλά και η ομίχλη ανεβάζουν την αδρεναλίνη μας, ύστερα ευθεία και ανηφόρα, μέχρι να ολοκληρώσουμε τα 6870 μέτρα του τούνελ.
Οδηγούμε γρήγορα τις ακούραστες «αφρικάνες» μας και φτάνουμε στην πολυπόθητη περιοχή , στο Nordkapp ή μάλλον στην είσοδο του . Μερικά χιλιόμετρα αργότερα και αφού πληρώσαμε το ποσό τον 25 ευρώ παρκάρουμε επιτέλους τις μοτοσικλέτες μας στο βόρειο ακρωτήριο. Δίπλα σε ποδήλατα, βέσπες και μοτοσυκλέτες από όλο τον κόσμο. Η ένταση των συναισθημάτων που βιώσαμε παραμένει αμείωτη, δεν πρόκειται να ξεχάσω αυτή την στιγμή. Τοπίο στην ομίχλη και η ημέρα αυτή, μέσα στη θολή ατμόσφαιρα διακρίνουμε τη μεταλλική σφαίρα, που σηματοδοτεί το βόρειο Ακρωτήρι και παράλληλα την ολοκλήρωση του δικού μας μοτο-ταξιδιωτικού στόχου , όσο περνά η ώρα η πολική ομίχλη απλώνεται στον χώρο, η θερμοκρασία βουτά απότομα προς τα κάτω και η βροχή δυναμώνει.
Δεν θέλουμε αλλά πρέπει να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, επιστρέφουμε στην πόλη Άλτα με το θερμόμετρο να δείχνει 7 C και την βροχή να πέφτει ασταμάτητη. Μουλιασμένοι από την βροχή και την υγρασία περάσαμε αρκετή ώρα στην υψηλή θερμοκρασία τις σάουνας του κάμπινγκ , ήταν το καλύτερο δώρο για τα παγωμένα μέλη μας.
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
Το βράδυ ζεστοί και στεγνοί σχεδιάζουμε το υπόλοιπο του ταξιδιού. Αποφασίζουμε να επιστρέψουμε μέσω Νορβηγίας μια απόφαση δίλημμα. Από την μια πλευρά καλή γιατί αποζημιωνόμαστε από τη φυσική ομορφιά, από την άλλη κακή διότι το οδικό δίκτυο της Νορβηγίας ενδείκνυται για οδηγούς με τάσεις αυτοκτονίας!
Διασχίζουμε 2400χλμ εθνικής οδού με μια μόνο λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, στην οποία κινούνται φορτηγά, λεωφορεία, αγροτικά μηχανήματα, τροχόσπιτα , υποχρεώνοντας μας να προσπερνάμε οδηγώντας στο αντίθετο ρεύμα. Ο δρόμος ακολουθεί τα παράλια της χώρας με αποτέλεσμα οι επικίνδυνες στροφές να διαδέχονται η μια την άλλη και η μέση ταχύτητα να μην ξεπερνά τα 50 - 60 χλμ. , αυτές οι συνθήκες εκμηδενίζουν τις αντοχές μας.
*φιλική συμβουλή, αν βρεθείτε σε αυτά τα μέρη , φροντίστε να αναζητήσετε κατάλυμα και βενζινάδικο πριν τις δέκα το βράδυ, αλλιώς χάσατε..... !
Περνάμε την Σουηδία χωρίς απρόοπτα και με τα ίδια καράβια μέσω Δανίας επιστρέφουμε στην Γερμάνια εν μέσω νεροποντής. Η καταρρακτώδης βροχή μας συνοδεύει έως το Βερολίνο. Το πρωί της επομένης κάνουμε μια βόλτα-γνωριμίας στην ιστορική πόλη και καταθέτουμε τα τελευταία μετρητά μας σε κατάστημα μοτοσυκλετιστικής ένδυσης.
Μια απρόσμενη επικοινωνία από τον Thomas , παλιό φίλο από την Τσεχία , μας αλλάζει το πρόγραμμα μας παρατείνοντας κατά δυο μέρες το ταξίδι μας. Πεταγόμαστε μέχρι την Πράγα για να μας ενημερώσει για το δίμηνο ταξίδι του στη Μογγολία από την οποία μόλις είχε επιστρέψει , δυστυχώς χωρίς τη μότο του , ο λόγος? Ερχόμενος από την Μόσχα ένα Ρωσικό lada μάζεψε το GS του κατά 40 πόντους ! Ευτυχώς δεν χτύπησε!
Απολαμβάνουμε την υπέροχη φιλοξενία του αλλά και την γοητευτική και παραμυθένια Πράγα και 36 ώρες μετά ξεκινάμε με συνοδεία βροχής το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού μας.
Για ακόμα μια φορά χωρίς σωστό νυχτερινό ύπνο φτάνουμε SAN MARINO και το απόγευμα επιβιβαζόμαστε στο καράβι από Ανκόνα για Πάτρα, τα κοντέρ μας γραφούν 11 200 χιλιόμετρα !
Φτάνοντας στην Πάτρα γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ μας για 34η φορά για τα τελευταία χιλιόμετρα προς την Κόρινθο και την Αθήνα.
Οι μοτοσικλέτες μας , AFRICA TWIN :MODEL 1995 με 132000χιλ. του υπογράφων και AFRICA TWIN MODEL 1991 με 175000 χιλ. του συνοδοιπόρου Γιώργου μας ταξίδεψαν απροβλημάτιστα συμβάλλοντας στην εκπλήρωση αυτού του μοτο-ταξιδιωτικού ονείρου στην βόρεια άκρη της Ευρωπαϊκής ηπείρου!
Βλέποντας την στο γκαράζ άρχισα να σκέφτομαι τον επόμενο προορισμό…Γιώργος ακούει!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΡΙΤΖΑΠΗΣ -- ΗΡΑΚΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ
0 σχόλια: