MOTOtaxidiotis: Μια Βόλτα στην Ευρώπη, Ευρωβολιά

"Ευρωβολιά"
κείμενο/φωτογραφίες :Σωκράτης Πανουσίου

Μια βόλτα στην γηραιά μας ήπειρο, Euroβολιά όπως την ονομάζω, σε γνωστά μοτοσυκλετιστικά μονοπάτια. Δέκα μέρες μοτοσυκλετιστικής αποσυμπίεσης ( και δύο καραβίσιες), παρέα με την "σύντροχό" μου, σε Ιταλία, Σλοβενία, Αυστρία, Γερμανία. Μια εμπειρία με τα όμορφα, αλλά και τα απρόοπτη της. Αυτά που μετατρέπονται σε ιστορίες... να έχουμε να λέμε και να θυμόμαστε.

Η προετοιμασία…

Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στην κεντρική Ευρώπη με μηχανή οπότε όλα ήταν πιο εύκολα στο θέμα της προετοιμασίας. Η μοναδική μου παρέα αυτή την φορά ήταν η σύντροφος μου που μου είχε αφήσει το ελεύθερο να οργανώσω όπως εγώ ήθελα το πλάνο του ταξιδιού. Ένα ταξίδι που περίμενα πως και πως και δεν δυσκολευτηκα ιδιαίτερα να το αποτυπώσω πάνω στον χάρτη. Θέλω Τοσκάνη, Σλοβενία, Hallstat, Grossglockner, τα κάστρα της Γερμανίας και επιστροφή από Δολομίτες, Σαν Μαρίνο. Το δύσκολο ήταν να αφήσω μέρη εκτός, αφού ο χρόνος ήταν συγκεκριμένος και δεν προλαβαίνεις να τα δεις όλα. Το ταξίδι με μοτοσυκλέτα το έχει αυτό … δεν πειράζει… μαθημένα τα βουνά. Στις δέκα μέρες αφήνω μια μέρα μπαλαντέρ εκτός προγράμματος ώστε να καλύψω τυχών αναποδιές ή απλά να χαλαρώσουμε σε ένα όμορφο μέρος χωρίς χιλιόμετρα.

Κανονίστηκε η δουλειά, τα παιδιά, το σπίτι, ο σκύλος. Η μηχανή έτοιμη για ταξίδι, βγήκαν τα εισιτήρια και ετοιμάστηκαν τα χαρτιά. Ο κουμπαράς μας άγχωσε λίγο γιατί μία γέμιζε μία άδειαζε, βάζω στοίχημα ότι κάπου είχε τρύπα (λέγε με έκτακτες υποχρεώσεις), αλλά τελικά και αυτό τακτοποιήθηκε λίγες μέρες πριν την αναχώρηση.

Από διανυκτερεύσεις έκλεισα μονο τις δύο πρώτες στην Τοσκάνη (Σιένα και Φλωρεντία) κυρίως επειδή ήθελα να έχω το κεφάλι μου ήσυχο για αυτές τις τουριστικές περιοχές. Επίσης έκλεισα και Salzburg κατ’ εξαίρεση γιατί μου έδεινε την δυνατότητα να ακυρώσω δωρεάν την κράτηση εντός ημέρας. Όλες οι άλλες κρατήσεις γινόντουσαν ένα βράδυ πριν ή ακόμα και την ίδια μέρα σε κάποια στάση cafe. Κάποιες φορές χρειάστηκε να αλλάξω πόλη διαμονής για να βρω τιμές που δεν ξέφευγαν από τον προϋπολογισμό μας, χωρίς όμως να αποκλίνουμε ιδιαίτερα από την διαδρομή μας.

Το πέρασμα στην Ιταλία και στην Τοσκάνη…

Δύο ήταν οι φετινές (2017) ευχάριστες εκπλήξεις του ταξιδιού που δεν υπήρχαν τα προηγούμενα έτη. Η πρώτη ήταν ότι είπαμε αντίο στις έξτρα χρεώσεις για την περιαγωγή (roaming) κάνοντας χρήση των κινητών μας μέσα στην ΕΕ. Η δεύτερη έκπληξη ήταν ότι επιτέλους η πολύπονη Ολυμπία οδός μας μετέφερε στο λιμάνι της Πάτρας χωρίς ίχνος ταλαιπωρίας, αφού πλέον τα έργα βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο.

Το πραγματικό ταξίδι όμως ξεκινάει αφότου έχουμε μπει στο πλοίο και πλέον συνειδητοποιούμε ότι έχουμε σαλπάρει για Ιταλία.

Αναμενόμενη καθυστέρηση σε άφιξη - αποβίβαση. Στα πρώτα δέκα μέτρα χαρακτηριστική κίνηση λιμενικού με τα δύο χέρια στο κεφάλι για να βάλει η συντροχός μου το κράνος της. Ναι είμαστε σε άλλη χώρα. Για άλλη μια φορά δεν είδα ούτε έναν ξεκράνοτο στο ταξίδι εκτός φυσικά από την Ελλάδα που την έχουμε δει κάπως. Η Ανκόνα μας δυσκολεύει στην αρχή αφού γίνονται παντού έργα και υπάρχουν πολλές νέες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Αφήνουμε το gps-κινητό μας και ακολουθούμε τις σημάνσεις για να βγούμε από το χάος των παρακαμτήριων με κατεύθυνση την Σιένα, και πρώτη προγραμματισμένη στάση την Ασίζη.

Ο δρόμος αυτος SS318 δεν ήταν ούτε εθνική (επομένως δεν πληρώνεις διόδια) άλλα ούτε και επαρχιακός. Δηλαδή κατά κύριο λόγο είχε δυο λωρίδες ανά κατεύθυνση με διάζωμα και αρκετά τούνελ και στο κομμάτι που περνούσε από κάποιο εθνικό πάρκο είχε μια λωρίδα χωρίς διάζωμα με ωραίο στροφιλκι και άσφαλτο.

Η Ασίζη (ιταλ. Assisi) είναι πόλη της Ιταλίας στην Επαρχία της Περούτζια, στην περιφέρεια της Ούμπρια. Προκειται για ιδιαίτερο θρησκευτικό - ιστορικό προορισμό αφού είναι γνωστή ως η γενέτειρα του Αγιου Φραντζέσκο (ή Άγιος Φραγκίσκος, ο γνωστός Φτωχούλης του Θεού). Πολύς κόσμος έρχεται εδώ για να επισκεφθεί τη Βασιλική του Αγίου Φραντζέσκο (όπου είναι θαμμένος ο Άγιος Φραντζέσκος) και τη Βασιλική της Αγίας Κλάρας. Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε τον καθεδρικό του Σαν Ρούφινο. Σύμφωνα με την ιστορία, έξω από αυτόν τον καθεδρικό, ο Φραντζέσκο γδύθηκε δημόσια, έδωσε τα ρούχα στους γονείς του και ξεκίνησε το έργο του. Μας έκανε εντύπωση ότι στο εσωτερικό του ναού, υπάρχουν γυάλινα πατώματα που μαρτυρούν ότι ο ναός χτίστηκε πάνω σε ρωμαϊκά μνημεία. Δυστυχώς ο χρόνος που είχαμε πει ότι θα αφιερώσουμε στο μέρος (μία ώρα) δεν επαρκούσε να δούμε πολλά πολλά αλλά αφήνω την εκκρεμότητα για μια επόμενη επίσκεψη. Ο στόχος μας άλλωστε ήταν να περάσουμε και να θαυμάσουμε την περιφέρεια της Τοσκάνης.

Montepulciano με την Madonna di San Biagio.

Στην Τοσκάνη (ιταλ. Toscana) θα συναντήσουμε οίκεια μεσογειακά στοιχεία αλλά και αρκετές διαφορές. Κυπαρίσσια, αμπέλια, ελαιώνες, ηλιοτρόπια, πέτρινες αγροικίες κλπ. συναντάμε και στην χώρα μας. Βέβαια όλα αυτά στην τοσκάνικη ύπαιθρο είναι αριστοτεχνικά φυτευμένα - τοποθετημένα έτσι ώστε να συνθέτουν ένα τοπίο με μέρη που θα ζήλευε και ο μετρ της ζωγραφικής Bob Ross. Βάλτε τώρα επιλέον στην παράμετρο το ημιορεινό ανάγλυφο της που διασχίζεται από φιδίσους δρόμους που ενώνουν μερικές από τις πιο όμορφες μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης, μαζί με γραφικά χωριά με πλούσια παράδοση σε ντόπια προϊόντα, φαγητό και ποτό, και μπορείτε να καταλάβετε γιατί η περιοχή έχει αποκτήσει (δικαίως) αυτή την δημοφιλία.

Το πέρασμά μας γρήγορο (δύο αφιερωμένες μέρες) όμως επισκευθήκαμε πέντε από τις έξι τοποθεσίες που έχουν κηρυχθεί από την UNESCO μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Το ιστορικό κέντρο της Φλωρεντίας (1982), το ιστορικό κέντρο της Σιένα (1995), το ιστορικό κέντρο του Σαν Τζιμινιάνο (San Gimignano) (1990), το ιστορικό κέντρο Πιέντσα (Pienza) (1996) και η Βαλ ντ' Όρτσια (Val d'Orcia) (2004). Αφήσαμε μόνο το τετράγωνο του καθεδρικού ναού της Πίζας (1987).

Στην αρχή κατευθυνθήκαμε νοτιότερα της Σιένας περνώντας διαδοχικά τα μέρη Μοντεπουλτσιάνο και Πιέντσα (ιταλ. Pienza). Εκεί αρχίζει η χαρακτηριστική Τοσκανική ύπαιθρος (Val d’orcia) όπου προσφέρεται για φώτο σε δρόμους με στοιχισμένα κυπαρίσσια. Στοιχείο που συναντήσαμε και αργότερα στο ταξίδι μας καθώς κινηθήκαμε προς την περιοχή του Κιάντι (όπου προέρχεται και το ομόνυμο διάσημο κρασί της περιοχής) .

Στο Μοντεπουλτσιάνο (ιταλ. Montepulciano) ακολουθείς πεζός τον γραφικό κεντρικό δρόμο που περνάει το χωριό από την μία άκρη στην άλλη καταλήγοντας στην Piazza Grande. Εδώ καθήσαμε και φάγαμε, τι άλλο, πίτσα προσούτο. Στο μέρος επίσης μπορείς να πιεις espresso στο φημισμένο Caffe Poliziano (www.caffepoliziano.it), που ξεκίνησε να λειτουργεί το 1868 και έχουν καθίσει ο Φελίνι και ο Πιραντέλο.

Διανυκτέρευση κάπου κοντά στην Σιένα (θα την επισκευτούμε στην συνέχεια του ταξιδιού) και ο πρώτος απολογισμός θετικός. Τα καλύτερα όμως έπονται…

Η Τσοκάνη χαρακτηρίζεται από τους δύο κεντρικούς αστικούς της πόλους. Την Σιένα και την Φλωρεντία. Οι δυο πόλεις συναγωνίζονταν μεταξύ τους μέχρι που η πανούκλα αποδεκάτισε σχεδόν όλο τον πληθυσμό της Σιένας με αποτελεσμα η πόλη να μαραζώσει σε αντίθεση με την Φλωρεντία που αναπτύχθηκε με γοργούς ρυθμούς. Αυτή η διαφορετικότητα είναι καλό για εμάς του επισκέπτες. Η Σιένα γοτθική, ιδιαίτερα γραφική πόλη και η Φλωρεντία πιο μεγαλοπρεπής με αναγεννησιακό χαρακτήρα.

Σιένα (ιταλ. Siena), μικρότερη από την Φλορεντία είναι μια εντυπωσιακή μεσαιωνική πόλη που ο περίπατος και μόνο στα στενά σοκάκια σε φέρνει σε άλλες εποχές. Ξεχώριζει σίγουρα η Πιάτσα ντελ Κάμπο (ιταλ. Piazza del Campo), μία μεγαλοπρεπής πλατεία σε σχήμα αχιβάδας και εντυπωσιακά κτίρια να την περιβάλλουν με κυρίαρχο το δημαρχείο Παλάτσο Πούμπλικο. Για λίγες μέρες δεν προλάβαμε το Πάλιο (ιταλ. Palio di Siena). Ευτυχώς ίσως γιατί δεν θα είχαμε χρόνο να το απολαύσουμε και θα υπήρχε κοσμοσυρροή. Λαμβάνει μέρος στην πλατεία Κάμπο, 2 φορές το χρόνο. Προκειται για παραδοσιακό αγώνα διάρκειας 90’’ με άλογα και παίρνουν μέρος οι 17 συνοικίες που απαρτίζουν την πόλη. Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος, η Πιάτσα ντελ Ντουόμο (ιταλ. Piazza del Duomo) με ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα αξιοθέατα της πόλης, τον επιβλητικό Καθεδρικό Ναό της Σιένα (ιταλ. Duomo di Siena). Πραγματικό κομψοτένημα αρχιτεκτονικής.

Στον δρόμο που ενώνει Σιένα - Φλορεντία μόλις 30’ από τη Σιένα βρισκεται το μικρό χωριουδάκι Μοντεριτζόνι (ιταλ. Monteriggioni). Περιστοιχίζεται από τοίχος και κρατάει χαρακτήρα με ελάχιστες παρεμβάσεις στο πέρασμα του χρόνου. Ένα σύγχρονο “Γαλατικό χωριό” με πολύ μικρότερη κοσμοσυρροή από το κοντινό Σαν Τζιμινιάνο. Μην παραλείψετε να πάρετε παγωτό στρατσιατέλα ή παγωτό με γεύση κάστανο καθως κάνετε την περιήγηση σας.

Σαν Τζιμινιάνο (ιταλ. San Gimignano), ένα χωριό με αρκετή τουριστική κίνηση λόγω των μεσαιωνικών του πύργων, αποτέλεσμα των πλούσιων οικογενειών που μετρούσαν το κύρος τους με το ύψος του πύργου τους. Πραγματικά το χωριό διατηρεί ανέπαφη τη μεσαιωνική του φυσιογνωμία, ενώ τα τουριστικομάγαζα δεν προκαλούν δυσφορία, χωρίς όμως να περνούν και απαρατήρητα. Το Μανχάταν της Τοσκάνης όπως το αποκαλούν χαρακτηρίζεται από 14 πύργους με ψηλότερο τον Τόρε Γκρόσσα (54μ.). Στην ακμή της πόλης οι πύργοι ξεπερνούσαν τους 70 και ήταν ένας τρόπος να επιδυκνύωνται οι εύπορες οικογένειες. Η πόλη βγάζει και καταπληκτικό λευκό κρασί,το Vermaccia di San Gimignano,το μοναδικό λευκό κρασί προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης όλης της Τοσκάνης.

Αξίζει να αφιερώσετε κάποια ώρα (2-3 ώρες) και να περπατήσετε τα δρομάκια του χωριού στο οποίο έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας “Τσάι με τον Μουσολίνι”. Ο κεντρικός δρόμος είναι η Via San Giovanni πλαισιωμένη από πληθώρα μαγαζιών και ενώνει την πύλη εισόδου με την τριγωνική Piazza della Cisterna με το πηγάδι στη μέση.

Φευγοντας από το Σαν Τζιμινιάνο κατευθυνόμαστε προς Φλωρεντία μέσω επαρχιακών δρόμων και συγκεκριμένα από τον SR222. Το Τσιάντι σημαίνει καλό κρασί όμως για εμάς με μηχανή σημαίνει Chiantigiana (SR222), έναν από τους πιο όμορφους δρόμους στην Ιταλία. Αυτή η υπέροχη επαρχιακή διαδρομή που διασχίζει τους Τοσκάνικους λόφους και αρκετά μικρά χωριά () μεταξύ της Σιενα και της Φλωρεντίας. Η τοσκάνικη ύπαιθρος στα καλύτερα της.

To μεγαλοπρεπές “έμβλημα” της Φλωρεντίας

Με τα πολλά έχουμε φτάσει Φλωρεντία όπου έχουμε επιλέξει να κάνουμε την δεύτερη μας διανυκτέρευση επι Ιταλικού εδάφους. Τώρα ότι και να πεις για το λικνο της ιταλικής Αναγέννησης είναι λίγο και σίγουρα θέλει χρόνο να την γυρίσεις και να ανακαλύψεις τις ομορφιές της. Νωρίς το πρωί μπορείτε να κατευθυνθείτε στην πλατεια Μικελαντζελο για πανοραμικές φωτογραφίες της πόλης όπου δεσπόζει το Ντουόμο Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε (ιταλ. Santa Maria del Fiore) και έχετε καλή θέα προς τον ποταμό Άρνου (ιταλ. Arno) και τις Γέφυρες του με πρώτη πρώτη την Πόντε Βέκιο. Η πλατεία σε αντίθεση με το κέντρο της πόλης είναι προσβάσιμη με μηχανή αφού δεν ανήκει στην ZTL (ζώνη περιορισμένης κυκλοφορίας κάτι σαν τον δικό μας δακτύλιο όπου όμως επιτρέπεται μόνο η διέλευση στα οχήματα που έχουν ειδική άδεια). Η ZTL είναι συνηθισμένη πρακτική σε αρκετές τουριστικές περιοχές της Ιταλίας. Αυτό σημαίνει αρκετό περπάτημα για εμάς όπου αφήνουμε τη μηχανή σε κάποια από τις εισόδους. Το καλό όμως είναι ότι η Φλωρεντία σαν πόλη είναι ένα απέραντο μουσείο και αποζημειώνει τους επισκέπτες της με τις ομορφιές που κρύβει σε κάθε γωνία. Καλό είναι να έχετε προετοιμαστεί κατάλληλα έχοντας ένα πλάνο εξ’ αρχής για το πως θα κινηθείτε. Μιλάμε για μία από τις πιο τουριστικές πολεις της Ιταλίας οπότε θα πρέπει να είστε έτοιμοι και για τον κόσμο που θα συναντήσετε. Μόνο και μόνο η επίσκεψη σε δύο - τρία επιλεγμένα μουσεία μπορεί να σας πάρει μια μέρα. Εννοείται ότι έχετε κάνει κράτηση καιρό πριν και αποφεύγετε να περιμένετε στην ουρα κατά την είσοδο σας. Εμείς επιλέξαμε τις πρώτες πρωινές ώρες μετά την πλατεία Μικελάντζελο να επισκευτούμε και τους κήπους Μπόμπολι (ιταλ. Giardino di Bomboli) με είσοδο 10€ το άτομο. Ίσως το πιο ήσυχο μέρος σε μια πολυσύχναστη πόλη αφού εκτείνεται σε μεγάλη έκταση και δεν συναντάς πολλούς τουρίστες. Ωραίο, με κάποια αγάλματα, παλιά κτήρια και πανοραμική θέα προς την πόλη αλλά δευτερη φορά θα το σκευτόμουν να πάω κυρίως επειδή περίμενα περισσότερα στο θέμα κήπος (νερά και καλαίσθητες συνθέσεις με λουλούδια).

Το κέντρο της πόλης στην ανατολική πλευρά του ποταμού Αρνό το αφησαμε για τις βραδυνές ώρες και η επιλογή μας μας αποζημείωσε αφού η Φλωρεντία μετά την δύση του ήλιου αποκτά έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Περιήγηθηκαμε ανάμεσα τις μεσαιωνικές πλατείες, τα κτίρια και τους πύργους όπου εντύπωση προκαλεί το υπαίθριο μουσείο Λότζα Ντέλα Σινορία δίπλα στο Παλάτσο Βέκιο στην Πιάτσα Ντέλα Σινορία. Επίσης ξεχωρίζουν η Γέφυρα του Ponte Vecchio και η Πιάτσα Ντελ Ντουόμο με τον Καθεδρικό Ναό με το Βαπτιστήριο και το Καμπανίλε του, ένα κτιριακό συγκρότημα συνηθισμένο σε πολλές πόλεις της Ιταλίας. Εντυπωσιακές είναι οι βόρειες πύλες του Βαπτιστηρίου με τις επίχρυσες αναπαραστάσεις. Ο δημιουργός τους (ονόματι Γκιμπέρτι) αφιέρωσε αντίστοιχα 20 και 27 χρόνια για κάθε μια από τις δύο πύλες. Το κτηριακό συγκρότημα είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί κάποιος να το παρατηρήσει

Ο ποταμός Αρνό και οι γέφυρες του.

Η Φλωρεντιά θέλει μέρες να την εξερευνήσεις και είναι μια ζωντανή πόλη, με αρκετά event να διαδραματίζονται στις διάσημες πλατείες της μέρα νύχτα. Μια πόλη που αξίζει να μελετηθεί και ιστορικά ειδικά την εποχή που μεσορανούσαν στην περιοχή οι Μεδίκοι.

Φευγοντας είχαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε και τους γύρω δρόμους στους λόφους της Φλωρεντίας. Στενά γραφικά δρομάκια που η μηχανή με το τριβάλιτσο έκανε προσπάθεια να περάσει σε αντίθεση με τους ντοπιους ιταλούς με σκούτερ που γνώριζαν κάθε γωνία. Επίσης στον δρόμο προς Μπολόνια καλό είναι να επιλέξετε να περάσετε από τα πάσα Futa και Raticosa σε μια πράσινη απολαυστική διαδρομη στα Απέννινα όρη. Επόμενος προορισμός μας η Σλοβενία.

Σλοβενία η πολυαγαπημένη…

Το πέρασμα από την Ιταλία στην Σλοβενία ήταν βαρετό και απαιτητικό από θέμα χιλιομέτρων. Ευτυχώς για μένα σαν οδηγό κάνοντας πολλά απογευματινά χιλιόμετρα στην Autostrada - Μπολόνια προς Σλοβενία μια ευθεία δρόμος από Δύση στην Ανατολή - είχα τον ήλιο πίσω μου και όχι να με χτυπάει κατάματα. Κοντά στα σύνορα βγαίνουμε και από την Autostrada πληρώνουμε το ακριβό αντίτιμο των ιταλικών διοδίων και κατά την είδοδο στην Σλοβενία προμηθευόμαστε την Σλοβένικη βινιέτα (7,50€ για 7 ημέρες).Πρώτη στάση η Λιουμπλιάνα, που σημαίνει πολυαγαπημένη. Χαρακτηρισμός που μπορεί άνετα να επεκταθεί σε όλη την χώρα και όχι μόνο στην πρωτεύουσα της, αφού με την πρώτη μας επισκεψη η Σλοβενία κέρδισε την καρδιά μας. Η Σλοβενία καλύπτεται με 58% δάσους, και αποτελει την τρίτη κατά σειρά πο “πρασινη” χώρα της Ευρώπης. Εμείς επιλέξαμε και κινηθήκαμε στο Βορειοδυτικό τμήμα της χώρας γύρω από το όρος Triglav στις Ιουλιανές Άλπεις.

Ο ορεινός όγκος του triglav επιβλητικός και μας συνόδευε στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μας στην Σλοβενία προσφέροντας μας μαγευτικά τοπία. Το εθνικό πάρκο του Triglav αποτελεί την μεγαλύτερη προστατευμένη φυσική περιοχή της χώρας. Πραγματικός παράδεισος για τους φυσιολάτρες και για όσους αγαπούν τον εναλλακτικό τουρισμό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που οι κορυφές του όρους Triglav (στα ελλληνικά σημαίνει τρίκορφο) φιγουράρουν σαν έμβλημα στην σημαία της Σλοβενίας.

Vintgar Gorge

Πρώτη μας στάση το φαράγγι του Βίντγκαρ (vintgar gorge). Το φαράγγι βρίσκεται πολύ κοντα στην λίμνη Μπλέντ και κατά την γνώμη μου αξίζει να το επισκευτείτε. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχετε νεράκι μαζί, αθλητικά και χρόνο (ένα 2ωρο θα σας πάρει). Είναι ευκολοπερπάτητο χάρη στο τεχνητό ξύλινο μονοπάτι κατά μήκος του όμως μαζεύει αρκετό κόσμο και σε αρκετά σημεια θα αναγκαστείτε να σταματήσετε για να περάσουν άλλοι πεζοπόροι που έρχονται από την αντίθετη κατευθυνση. Μερικοί τολμηροί δράπτονται τις ευκαιρίας και κάνουν μπάνιο στα παγωμένα νερά του ποταμού. Το κόστος εισόδου είναι 6€ ανά άτομο.

Πολύ κοντά και μέσω μια καταπράσινη διαδρομής βρεθήκαμε στο Bled και την ομόνυμη λίμνη του. Πρόκειται για παραμυθένιο προορισμό 55 χιλιόμετρα βόρεια της Λιουμπλιάνας. Το πιο φωτογραφισμένο σημείο του Bled είναι το νησάκι που υπάρχει στο κέντρο της λίμνης. Πάνω στο νησάσι υπάρχει μια εκκλησία, ένα κατάστημα με σουβενίρ και ροφήματα και ένα μονοπάτι γύρω γύρω από το νησάκι.Ο πιο δημοφιλής τρόπος για να το επισκευτείτε είναι να νοικιάσετε μια βάρκα με κουπιά. Το κυριότερο μνημείο του Bled είναι το κάστρο του, που βρίσκεται σε έναν απόκρυμνο λόφο ύψους 130μ. δίπλα στον οικισμό και την λίμνη. Φαίνεται από παντού και υπάρχει ασφαλτοστρωμένος δρόμος μέχρι απάνω, ενώ η ιστορία του κάστρου ξεκινάει από το 1.004 μ.Χ. Η είσοδος για το κάστρο κοστίζει 10 Ευρώ.

Η φημισμένη λίμνη Bled

Εφόσον ο καιρός και ο χρόνος σας το επιτρέπει δοκιμάστε μια πεζοπορία γύρω γύρω από την λίμνη. Η συνολική περίμετρος της λίμνης είναι περίπου 6 χλμ και σε πολλά σημεία υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος ξύλινος πεζόδρομος ακριβώς πάνω από το νερό. Το φυσικό τοπίο θα σας ανταμείψει για τον κόπο σας. Το μέρος είναι τουριστικό και συγκεντρώνει αρκετό κόσμο με αποτέλεσμα οι τιμές του να είναι λίγο τσιμπημένες για Σλοβενία. Το καλύτερο ίσως σημείο για μια αναμνηστική φωτογραφία είναι στην περιοχή του camping.

Μετά το Bled κατευθυνθήκαμε προς την γειτονική λίμνη Bohinj και τους οικισμούς Ribčev Laz και Ukanc που βρίσκονται δίπλα σε αυτή. Η διαδρομή είναι σχετικά σύντομη και θα συναντήσετε πανέμορφα καταπράσινα τοπία. Οι οικισμοί είναι πιο αγνοί και λιγότερο τουριστικοί από ότι στο Bled. Επίσης μπορείτε να πάτε να επισκευτείτε και τον καταρρακτη Savica, κάτι που όμως εμείς δεν κάναμε λόγω κυρίως χρόνου. Στην περιοχή ήπιαμε το καφεδάκι μας και κάναμε την πρώτη αναπροσαρμογή του ταξιδιού. Αποφασίσθηκε διανυκτέρευση στην Kranjska Gora κοντά στα σύνορα με την Αυστρία περνόντας από την κοιλάδα Trenta κατά μηκος του σμαραδγένιου ποταμού Soca και από το πάσο του Vrisic.

Το πάσο δεν προσφέρει πανοραμική θέα όπως κάποια άλλα αλπικά πάσα όμως είναι πανέμορφο γιατί σε περνάει μέσα από καταπράσινη δασική περιοχή. Οι φουρκέτες στο ανέβασμα πηγαίνοντας βόρεια είναι πιο ανοιχτές και επιτρέπουν παιχνίδι ένώ κατά το κατέβασμα είναι πιο στενές, πλακώστροτες και θέλουν προσοχή λόγω ολισθηρότητας.

Η Σλοβενία μας χάρησε πλατιά χαμόγελα και είναι ένας από τους προορισμούς που θα ήθελα να ξαναεπισκευτώ στο μέλλον. Στην συνέχεια Αυστρία, το τέλειο σκηνικό.

Αυστρία, το τέλειο σκηνικό…

Salzburg

Αφού προμηθευτούμε την βινιέτα (5.10€ για 10 μέρες) περνάμε Αυστρία μέσω το πάσου WurzenPass (μια ευθεία δρόμος) προς Villach. Παρότι έχω ξαναεπισκευτεί την Αυστρία στο παρελθόν δεν παύει να με εκπλήσει. Σταματάς να ασχολείσαι με τους δρόμους που βρίσκονται σε τέλεια κατάσταση και απλά απολαμβάνεις το τοπίο. Η πιο απολαυστική οδηγικά μέρα του ταξιδιού, ήταν το ανέβασμα μας από Villach στο Salzburg από αυστριακό επαρχιακό δίκτυο.

Η ημερήσια διαδρομή μας…

https://goo.gl/maps/rYW1cHYCcB62

Όπου και να περνάγαμε θεωρούσαμε ότι με μια θεϊκή παρέμβαση είχαν τοποθετήσει τα βουνά, τα σπίτια, τα ποτάμια, τις λίμνες, τα δέντρα και ότι άλλο συναντούσαμε στο διάβα μας με τετοιο τρόπο που συναντας μόνο σε πίνακες ζωγραφικής. Nockalmstrasse, o δρόμος 99 που περνάει από το Obertauern, o 162 & 166 που οδηγούν στο Hallstat, η διαδρομή από Hallstat στο Bad Aussee, o 153 που οδηγεί στις λίμνες… δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω κάποια διαδρομή έναντι κάποιας άλλης. Η προσχεδιασμένη μας διαδρομή ήταν με γνώμονα την μεγαλύτερη οδηγική μας απόλαυση και ο στόχος επιτευχθει στο έπακρο. Σύμμαχός μας ο καιρός που μέχρι στιγμής μας έκανε όλα τα χατήρια αν εξαιρέσω μόνο τις υψηλές θερμοκρασίες στην Ιταλία.

Να σημειώσω ότι πληρώσαμε 11€ για να μπούμε στην Nockalmstrasse αλλά κατά την γνώμη μου άξιζει και με το παραπάνω. Δεν θα συναντήσετε κίνηση, κάθετους δρόμους, χωριά κλπ. Μόνο μετάβαση από το σημείο Α στο Β και ενδιάμεση οδηγική απόλαυση.

Ένα βίντεο πιστευω είναι απαραίτητο αφού είναι δύσκολο να αποτυπωθει διαφορετικά αυτή η εμπειρία στους δρόμους της Αυστρίας.

Austria Highlights

Οι στάσεις μετρημένες για ανεφοδιασμό και κάποιες φωτογραφίες. Μεγάλη στάση κάναμε μόνο στο Hallstat. Αν υπήχε χρόνος ίσως σταματάγαμε και στις περίφημες Ice Caves Eisriesenwelt ή στο διπλανό τους κάστρο Hohenwerfen όπου αρκεστήκαμε μόνο σε κάποιες πανοραμικές φωτογραφίες.

Το Hallstat είναι μικρός παραλίμνιος οικισμός στην λίμνη Hallstätter See, και αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO. Ιδυλιακά τοποθετημένο με την εκκλησία του και την πλατεία αγοράς, αξίζει να το περπατήσετε και φυσικά να το φωτογραφίσετε.

Επόμενος προορισμός μας όπου είχαμε κανονίσει και την διανυκτέρευση μας το Salzburg. Η έντονη βροχή όμως που συναντήσαμε καθώς φτάσαμε μας καθήλωσε στο ξενοδοχείο και έτσι δεν μπορέσαμε να κάνουμε την προγραμματισμένη βραδυνή βόλτα μας.

Βαυαρία, Ταξιδεύοντας στην περιοχή των Βασιλιάδων…

Μετά από μια σύντομη περιήγηση στο Salzburg, στο μέρος που γυρίστικηκε η ταινία “Η μελωδία της ευτυχίας”, περάσαμε τα Αυστρογερμανικά σύνορα και μπήκαμε στην περιοχή της Βαυαρίας με κατεύθυνση το Berchtesgaden.

Η Βαυαρία είναι ξεχωριστό κομμάτι στον Νότο της Γερμανίας και αποτελούσε παλιά ανεξάρτητο βασίλειο. Εκεί βρίσκονται οι Βαυαρικές Άλπεις με τις ψηλότερες κορυφές της χώρας (η Τσούχσπιτζε 2962μ δυτικά και η Βάτσμαν 2713μ. ανατολικά). Ωστόσο συγκριτικά με τις υπόλοιπες Άλπεις οι κορυφές δεν φτάνουν σε πολύ μεγάλα υψόμετρα με αποτέλεσμα το πιο ήπιο κλιμα με παραμυθένιο φυσικό τοπίο: πυκνά ελατοδάση, αλπικά λιβάδια κουκλίστικα χωριουδάκια, ποτάμια, ονειρεμένες αλπικές λίμνες στις οποίες αντανακλώνται οι βουνοκορφές κ.α.

Την περιοχή διασχίζει ο Γερμανικός αλπικός δρόμος (German Alpine Road) που είναι εύκολα οδηγήσιμος χωρίς ιδιαίτερα κλειστές στροφές κατα μήκος των γερμανοαυστρικών συνόρων. Κάθε τμήμα της διαδρομής αυτής έχει την δική του γοητεία με πάσα όπως το Oberjoch, το Kesselberg και το Sudelfeld. Μέρος με πλουσια ιστορία, μεγαλοπρεπή μνημεία και κάστρα από τα χρόνια που ζούσαν εκεί βασιλιάδες.

Neushweinstein

Στην νοτιοανατολική Βαυαρία βρίσκεται το χωριό Berchtesgaden , το οποίο περιβάλλεται από το ομόνυμο εθνικό πάρκο. Σε απόσταση αναπνοής μπορείς να επισκευτείς την Αετοφωλιά του Χίτλερ (Kehisteinhaus), με πανοραμική θέα της περιοχής. Προκειται για παλαιότερη εξοχική κατοικία του Χίτλερ, δώρο για τα πεντηκοστά γενέθλεια του, ενώ τώρα λειτουργεί εκεί ως εστιατόριο. Η πρόσβαση γίνεται με λεωφορία ή μέσω μονοπατικών διαδρομών και το κόστος του εισητηρίου είναι 16.10€ το άτομο. Πολύ κοντα στο Berchtesgaden είναι και η Λιμνη των Βασιλιάδων η Koningssee στην σκιά του όρους Βάτσμαν, η οποία λόγω του ιδιαίτερου στενόμακρου σχήματος της και των ψηλών βουνών που την περιβάλλουν θυμίζει έντονα φιόρδ. Για να την διασχίσεται θα πρέπει να επιβιβαστείτε σε ένα από τα οικολογικά ηλεκτρικά καραβάκια. Η λίμνη είναι πεντακάθαρη, το νερό της πόσιμο και έχει χαρακτηριστεί «εθνικός δρυμός» από το 1902.

Πηγαίνοντας πιο δυτικά θα συναντήσουμε τα κουκλίστικα χωριά Μίτενβαλντ, Γκάρμις-Πάρτενκιρχεν και Ομπεραμεργκάου. Στο πρώτο μάλιστα επιλέξαμε να διανυκτερεύσουμε γιατί οι τιμές μας φάνηκαν πιο προσιτές από τον αρχικό μας προορισμό στο Γκάρμις. Κάθε ένα από αυτά τα χωριά έχει την δικιά του Ιστορία. Στο Μιτενβαλντ υπάρχει μακρά παράδοση στην μουσική και στην κατασκευή βιολιών, τα σπίτια προσεγμένα και ζωγραφισμένα με διάφορες παραστάσεις (συνηθίζεται στην περιοχή όπως διαπιστώσαμε αργότερα) και με τον ιδιαίτερα συμπαθητικό κεντρικό πεζόδρομο που οδηγεί στον δεσποτικό καθολικό ναό του Πέτρου και Παύλου. Το Γκάρμις-Παρτενκιρχεν γνωστό χειμερινό θέρετρο που προέκυψε από την συνέννωση δύο χωριών με συνοπτικές διαδικασίες για τις ανάγκες διεξαγωγής Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων από τον Χίτλερ. Επίσης γνωστό μέρος στον μοτοσυκλετιστικό κόσμο λόγω του ότι εκεί γίνεται το καθιερωμένο πλέον τριήμερο BMW Motorrad Days. Τέλος το Ομπεραμεργκάου γνωστό για την αναπαράσταση των Παθών του Χριστού, αλλά και για την ξυλογλυπτική και φυσικά τα ζωγραφισμένα σπίτια με θέματα θρησκευτικού περιεχομένου, βουκολικές αναπαραστάσεις της καθημερινότητας και σκηνές από παραμύθια. Το είδος αυτό της ζωγραφικής ονομάζεται Luftmalerei και αναπτύχθηκε στη Νότια Βαυαρία τον 19ο αιώνα. Αλλό ένα μέρος που αξίζει να επισκευτείτε είναι το Ετάλ που βρίσκεται μεταξύ Γκάρμις-Παρτενκιρχεν και Ομπεραμεργκάου, και είναι γνωστό για την χριστουγεννιάτικη αγορά του αλλά και το διάσημο αβαείο του. Να σημειώσουμε ότι στις περισσότερες κωμοπόλεις και χωριά της Γερμανίας δεν κυκλοφορεί άνθρωπος στον δρόμο μετά τις 10 το βράδυ, οπότε πρέπει να έχετε κανονίσει νωρίς για το δείπνο σας.

Παραμυθοχώρα χωρίς κάστρα και παλάτια δεν γίνεται. Έτσι και εδώ χάρη σε έναν “τρελό” βασιλιά με εμμονή να φτιάχνει παραμυθένια κάστρα ανεξαρτήτου κόστους, τον Λουδοβίκο Β’ (1845- 1886) ανιψιό του δικού μας Βασιλιά Όθωνα , κατσκευάστηκαν μερικά από τα πιο επιβλητικά κάστρα- παλάτια της Ευρώπης. Το πιο διάσημο από αυτά είναι το Νόισβάινσταϊν, από το οποίο εικάζεται ότι εμπνεύστηκε ο Disney για να σχεδιάσει το παλάτι της Ωραίας Κοιμωμένης. Ένα δύωρο θα το χρειαστείτε ακόμα και αν δεν επιλέξετε να μπείτε στο εσωτερικό του κάστρου. Εμείς αφήσαμε την μηχανή και πράγματα στο parking 2, πήραμε λεωφορείο απο το parking 4 που μας άφησε στην γέφυρα της Μαρίας (Mary’s Bridge) για να βγάλουμε πανοραμική του κάστρου. Από εκεί ακολουθήσαμε το μονοπάτι μέχρι το κάστρο και στην συνέχεια κατηφορίσαμε από τον δασικό δρόμο που περνάναι και οι άμαξες.

Το Παλάτι Λίντερχοφ είναι λιγότερο γνωστό, παρόλο που, όσον αφορά την διακόσμισή του, είναι αναμφισβήτητα το πιο ωραίο από τα δημιουργήματα του ονειροπόλου βασιλιά, μια και είναι το μόνο που ολοκλήρωσε κι έζησε εκεί για αρκετά χρόνια. Η είσοδος στο παλάτι είναι 8,50€ ωστόσο αν θέλετε μπορείτε απλά να θαυμάσετε τους παραμυθένιους “βερσαλικούς” κήπους που περιβάλλουν το παλάτι με ελεύθερη είσοδο (πληρώνετε μόνο το parking).

Μετά την Βαυαρία ξεκινά και ο δρόμος της επιστροφής μας. Κάθοδος από Αυστρία (ανατολικό Τιρόλο), και πέρασμα στην Ιταλία (Δολομίτες).

Επιστροφή από Δολομίτες και Σαν Μαρίνο….

Για το κατέβασμα μέσω Αυστρίας δεν έχω και πολλά να πω. Η επιστροφή μέσω grossglockner δεν μας βγήκε λόγω ομίχλης και γενικά ο καιρός ήταν κάπως βαρύς. Οπότε "εκμεταλλευτήκαμε" την μία μέρα μπαλαντερ χωρίς χιλιόμετρα μηχανής για ανασυγκρότηση και χαλάρωση θαυμάοντας την Αυστριακή επαρχία στο χωριό Fieberbrunn κοντα στο Zel am See.

Κατηφορίζοντας τις Άλπεις (Felber Tauern Strasse αφού η ομίχλη δεν μας άφησε να χαρούμε το Grossglockner) και περνώντας τα αυστρο-ιταλικά σύνορα μπήκαμε στο σύμπλεγμα των Δολομίτων. Μνήμες από πάσσα όπως το Pordoi, το Sella, το Gardena, το Mendola - και κάποια άλλα που ίσως μου διαφεύγουν τώρα - πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου με το που είδα τις πρώτες κορυφές. Όρεξη και χρόνο να έχεις να κάνεις βόλτες γύρω γύρω σε αυτά τα θεσπέσεια βουνά και τις διαδρομές που τα περιβάλλουν. Το φετινό μου όμως πέρασμα ήταν σύντομο και κάθετο από βορρά (Cortina d'Ampezzo) προς νότο (Belluno) και έτσι επικεντρωθήκαμε σε συγκεκριμένα σημεία ενδιαφέροντος.

Οι Δολομίτες αποτελούν κόσμημα της Βορειοανατολικής Ιταλίας. Ένα σύνολο βουνών νοτιοανατολικά των Άλπεων, με σήμα κατατεθέν τις μυτερές πριονωτές και απότομες κορυφές και το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα των βράχων. Από τις περίπου 50 βουνοκορφές οι 16 ξεπερνούν σε ύψος τα 3000 μέτρα.

Giau Pass

Κορτίνα Ντ’ Αμπέτσο (ιταλ. Cortina d'Ampezzo), το επονομαζόμενο «σαλόνι» της Ιταλίας, γνωστό και φημισμένο χειμερινό θέρετρο περιστοιχισμένο από κορυφές των Δολομιτών γνωστές και ως Ampezzan Peaks. Διακρίνουμε την έντονη τιρολέζικη επιρροή στη φυσιογνωμία της πόλης. Πρόκειται για κοσμοπολίτικο μέρος με υψηλής ποιοτητας τουριστικές υποδομές με σαλέ, σπα, και βραβευμένα εστιατόρια με αστέρια michelin, αλλά όχι για τις δικές μας τσέπες. Εδώ γυρίστηκαν σκηνές από πασίγνωστες ταινίες, όπως του James Bond στο «For your eyes only» ή σκηνές από τον «Ροζ πάνθηρα».

Ξανά στον δρόμο λοιπόν και τo πάσο Giau (SP638) μας περίμενε μετά την Κορτίνα. Με τις 29 φουρκέτες του, την καλή άσφαλτο και το αλπικό του τοπίο στα 2.233μ είναι ίσως το πιο όμορφο στην περιοχή των Δολομιτών. Ο καιρός μία άνοιγε, μία έκλεινε και το παιχνίδι με τα σύννεφα μας επέτρεψε να έχουμε μια πιο δραματική όψη στο ψηλότερο του σημείο με την χαρακτηριστική δολομίτικη κορυφή σε απόσταση αναπνοής.

Στην διαδρομή προς Μπελούνο να κάνετε οπωσδήποτε μία στάση στο Αλέγκε (ιταλ. Alleghe), παραλήμνιος γραφικός οικισμός, για να θαυμάσετε την όμορφη λίμνη του.

Μπελούνο (ιταλ. Belluno), στην σκιά των Δολομιτών η πρωτεύουσα της ομόνυμης ιταλικής επαρχίας. 100 μόλις χιλιόμετρα από Βενετία η μεγαλύτερη πόλη που ανήκει στην περιοχή των ανατολικών Δολομιτών. Εκεί κάναμε μια στάση για pannini και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Αν θέλετε να εξερευνησετε την πόλη κάντε το ξεκινώντας από την κεντρική Piazza del Duomo. Κλασσική τακτική σε άγνωστες ιταλικές πόλεις.

Πηγαίνοντας νοτιότερα ώστε να βγούμε στην autostrada που θα μας οδηγήσει στον τελευταίο προορισμό για διανυκτέρευση πριν πάρουμε το καράβι της επιστροφής, περάσαμε από το ιδιαίτερο πάσο San Boldo. Το πέρασμα αυτό κατασκευάστηκε για τις ανάγκες του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, και είναι γνωστό σαν ο “δρόμος των 100 ημερών” λόγω του σύντομου χρόνου κατασκευής του για τα δεδομένα της εποχής. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι κάθε φουρκέτα είναι ένα τούνελ και είναι αρκετά στενό ώστε να περνάει μονο ένα όχημα. Η κυκλοφορία ρυθμίζεται με φανάρια και ορισμένα μεγάλα οχήματα όπως πχ λεωφορεία θα έχουν θέμα να περάσουν λόγω ύψους και μήκους.

“Vertigo” από τα διαδοχικά τούνελ στο San Boldo (video)

San Boldo Pass

Στην Μπολονια φτάσαμε αργά το βράδυ και φύγαμε την επόμενη νωρίς το πρωί οπότε πέρα από την έξοδο μας για φαγητό δεν είδαμε και πολλά.

Πριν φτάσουμε στο λιμάνι της Ανκόνας στρίψαμε προς Αγιο Μαρίνο. Ο Άγιος Μαρίνος, επίσημα Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου (ιταλ. Serenissima Repubblica di San Marino), είναι ένα από τα μικρότερα κράτη του κόσμου και περιβάλλεται από την Ιταλία. Οι Τρεις Πύργοι του Αγίου Μαρίνου είναι χτισμένοι πάνω στις τρεις κορυφές του Μόντε Τιτάνο στην πρωτεύουσα. Απεικονίζονται στη σημαία της χώρας, καθώς επίσης και στο εθνόσημο. Έχει ειδικό φορολογικό καθεστώς και οι τιμές βενζίνης ήταν χαμηλότερες από αυτές τις Ιταλίας. Υπολογίστε ένα 2-3ωρο να μεταβείτε οδικώς με την μηχανή μέχρι το ύψωμα (parking 1) θαυμάστε την θέα, περπατήστε τα δρομάκια του με ενα παγωτό στο χέρι και αγοράστε τα αναμνηστικά δώρα για τους δικούς σας στην πολύ καλή αγορά του.

Η καστροπολιτεία του Σαν Μαρίνο

Επίλογος…

Πριν κάποια χρόνια, ο Θανάσης Χούντρας σε μια γνωστή σχολή οδήγησης μας είχε πει ότι η καλύτερη στιγμή ενός ταξιδιού με μοτοσυκλέτα είναι όταν ξεκαβαλάς και βάζεις τα πόδια κάτω, έχοντας γυρίσει, σώος και αβλαβής, από την βόλτα σου. Για άλλη μια φορά αισθάνθηκα αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Ένα ακόμα ταξίδι μόλις είχε ολοκληρωθεί.

Σε γενικές γραμμές το πρόγραμμα ήταν γεμάτο και χρόνος λίγος. Όμως λέγαμε ότι και τα μισά πράγματα να δουμε πάλι ευχαριστημένοι θα είμαστε πόσο μάλλον όταν καταφέρα να βγάλουμε το 95% των διαδρομών που είχαμε προσχεδιάσει.

Ο καιρός επίσης μας φέρθηκε καλά. Ζέστη στην Ιταλία τις πρώτες δύο μέρες, τέλειο σκηνικό και τέλειος καιρός Σλοβενία και Αυστρία στην συνέχεια. Το Σαλζμπουργκ μας υποδέχτηκε με αρκετή βροχή αφότου όμως είχαμε φτάσει στον προορισμό μας (δεν μας επέτρεψε να κάνουμε την βραδυνή βόλτα στην πόλη που είχα προγραμματίσει), Βαυαρία βροχή πάλι από το απόγευμα και μετά (αφήνοντας μας όμως να κάνουμε ηλιόλουστες πρωινές βόλτες στα Κάστρα). Τέλος ίσως και η μεγαλύτερη μου προσωπική απογοήτευση στο ταξίδι , χαμηλή νέφωση και ομίχλη στο πέρασμα του grossglockner και τις δύο μέρες που αφιερώσαμε στην περιοχή.

Και εις άλλα με υγεία…

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Ημερομηνία: 5-16 Ιουλίου 2017

Διάρκεια: 10 οδικές + 2 καραβίσιες

Χιλιόμετρα: 4000

Χάρτης Διαδρομής: https://trips.furkot.com/ts/XTcCzE

- Το πήγαινε: ΙΤΑΛΙΑ (Τοσκάνη), ΣΛΟΒΕΝΙΑ (Ιουλιανές Άλπεις), ΑΥΣΤΡΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Βαυαρία)

- Το έλα: ΑΥΣΤΡΙΑ (Ανατολικό Τιρόλο, Salzburg), ΙΤΑΛΙΑ (Δολομίτες), ΣΑΝ ΜΑΡΙΝΟ.

Φωτογραφίες: