Σκιάθος: Ο παράδεισος των Σποράδων σε δύο ρόδες και μία πλώρη

 Σκιάθος.

κείμενο/φωτογραφίες: Κατσούλας Δημήτρης

 

Η Σκιάθος είναι από εκείνα τα νησιά που μπορείς να επιστρέφεις ξανά και ξανά,

πάντα με την ίδια λαχτάρα. Ένα μικρό στολίδι των Σποράδων, πνιγμένο στο πράσινο

και αγκαλιασμένο από καταγάλανα νερά, με έναν ιδιαίτερο συνδυασμό ζωντάνιας και

γαλήνης, κοσμοπολίτικου αέρα και παραδοσιακής αύρας.

Το δικό μου ταξίδι φέτος είχε όλα τα συστατικά μιας αυθεντικής ελληνικής

καλοκαιρινής εμπειρίας: καλούς φίλους, μοτοσυκλέτα, σκάφος, παραλίες και φαγητό

που θα το θυμάμαι. Η περιήγησή μου στο νησί έγινε με ένα Honda CRF1100,

μια μοτοσικλέτα ιδανική για τις παραλιακές διαδρομές αλλά και τις δύσβατες

χωμάτινες ανηφόρες-κατηφόρες προς τα μοναστήρια και τις απομονωμένες παραλίες.

 

Πλώρη για Λαλάρια.

Φιλοξενήθηκα από έναν πολύ καλό φίλο, τον Ανδρέα, που μου χάρισε το καλύτερο

δώρο των ολιγοήμερων διακοπών: την Σκιάθο από την θάλασσα.

Ξεκινήσαμε τις θαλάσσιες εξορμήσεις με το σκάφος του, αφήνοντας το λιμάνι πίσω

μας και πλέοντας προς τη βορειοανατολική ακτή. Πρώτη στάση, η περίφημη παραλία

Λαλάρια, από τις πιο εντυπωσιακές στην Ελλάδα, με τα λευκά βότσαλα που

σμιλεύονται αιώνες από το κύμα αλλά και την Τρύπια Πέτρα, μια φυσική αψίδα που

στέκει σαν πύλη σε τιρκουάζ νερά. Η παραλία με την Αψίδα της προσεγγίζεται μόνο

από θάλασσα και αυτό την κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή.

Συνεχίσαμε προς το νησάκι Ρέπι, έναν τόπο ήσυχο και σχεδόν ξεχασμένο, όπου

δεσπόζει ο πέτρινος φάρος του 1914. Παρόλο που σήμερα είναι εγκαταλελειμμένος,

προσφέρει πανοραμική θέα προς τις υπόλοιπες Σποράδες και το απέραντο γαλάζιο.

Λίγο αργότερα, ρίξαμε άγκυρα στην Άρκο, με τα πεύκα να αγγίζουν το νερό και τους

ήχους της φύσης να αντικαθιστούν κάθε φασαρία. Στο ήσυχο ταβερνάκι-καντίνα του

Παναγιώτη βρήκαμε την υγειά μας καταναλώνοντας φρέσκα θαλασσινά και άφθονη

μπύρα άνευ αλκοόλ. Γίνονται και θαλασσοαλκοτέστ! Η βαρκάδα μας ολοκληρώθηκε

στην Τσουγκριά. Ένα μικρό, καταπράσινο νησί με εξωτικές παραλίες, ζεστά νερά και

φυσική σκιά, ιδανικό για μια βουτιά, καφέ και φαγητό.

 

Ιερές Στέγες, δάση, χωματόδρομοι και Περιπέτεια

Η επόμενη μέρα με βρήκε στην σέλα της Αφρικάνας, ήρθε η ώρα να γνωρίσω τη

θρησκευτική πλευρά του νησιού. Πρώτος σταθμός η Μονή Ευαγγελιστρίας, χτισμένη

το 1794, είναι από τα πιο ιστορικά μοναστήρια των Σποράδων. Είναι γνωστή γιατί

εδώ το 1807 υψώθηκε για πρώτη φορά η ελληνική σημαία με τον λευκό σταυρό σε

γαλάζιο φόντο. Η τοποθεσία της, μέσα στα πεύκα, εκπέμπει ηρεμία, ενώ διαθέτει και

μικρό μουσείο με εκθέματα από την επανάσταση και την ιστορία της Σκιάθου.

Μερικές δεκάδες μέτρα εκτός της μονής θα βρείτε ένα καφενείο όπου μπορείτε να

απολαύσετε τον καφέ σας στην ησυχία αλλά και την δροσιά του βουνού.

Πιο απομονωμένη και λιγότερο γνωστή, η Μονή Αγίου Χαραλάμπους, που μου

επιφύλασσε μια μικρή περιπέτεια. Ο χωματόδρομος που οδηγεί εκεί ήταν απότομος,

με σαθρό χώμα και μεγάλη κλίση, όμως η γαλήνη που ένιωσα όταν έφτασα, καθώς

και η υπέροχη θέα προς τα πευκόφυτα βουνά και το Αιγαίο, άξιζαν κάθε δυσκολία. Η

μονή εικάζεται πως ιδρύθηκε τον 18 αιώνα, φιλοξενούσε στα κελιά της μικρό αριθμό

μοναχών και στις μέρες μας είναι αναπαλαιωμένη και… μη επανδρωμένη.

 

Κάστρο

Ένας ακόμα  χωμάτινος δρόμος με οδήγησε προς την περιοχή του Κάστρου στη βόρεια πλευρά του νησιού. Το Κάστρο της Σκιάθου είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά αξιοθέατα του νησιού και ένα ζωντανό απομεινάρι της μεσαιωνικής του ιστορίας. Δεν είναι μόνο ένα ιστορικό μνημείο — είναι ένα παράθυρο σε μια εποχή που το νησί πάλευε για την επιβίωσή του, ανάμεσα στη θάλασσα και τους αιώνες.

Χτισμένο τον 14ο αιώνα στη βόρεια άκρη της Σκιάθου, πάνω σε έναν απόκρημνο βράχο που βρέχεται από το Αιγαίο, το Κάστρο υπήρξε για αιώνες το καταφύγιο των κατοίκων από πειρατικές επιδρομές και ξένους κατακτητές. Το φυσικό του ανάγλυφο, με γκρεμούς που το προστατεύουν από τρεις πλευρές, το έκανε σχεδόν απόρθητο. Στην ακμή του φιλοξενούσε πάνω από 20 εκκλησίες, σπίτια, στέρνες και δημόσια κτίρια, δημιουργώντας μια μικρή, αυτάρκη πολιτεία. Το 1829, μετά την απελευθέρωση, οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν και επέστρεψαν στην αρχική τους πόλη, κοντά στο σημερινό λιμάνι. Σήμερα, ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στα ερείπια των εκκλησιών, να δει τα υπολείμματα του ενετικού τείχους και να απολαύσει τη μοναδική θέα στο απέραντο γαλάζιο.

 

Παραλίες

Η Σκιάθος είναι πασίγνωστη για τις παραλίες της και είχα βάλει σκοπό να επισκεφθώ  όσες περισσότερες μπορούσα. Με πάνω από 60 παραλίες, η Σκιάθος προσφέρει μοναδικές επιλογές για κάθε γούστο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι Κουκουναριές, μια από τις πιο γνωστές παραλίες της Ελλάδας, περιτριγυρισμένη από πεύκα.

 Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται η Ελαία, ο Άγκιστρος, το Μαντράκι και η Κρυφή άμμος αλλά και ο Ασέληνος (μικρός και μεγάλος) παραλίες πιο ήσυχες και ιδανικές για όσους προτιμούν χαλαρούς ρυθμούς. Από τις δημοφιλείς ακτές δεν λείπουν η παραλία Μάραθα, ο Τρούλος, ο Βρωμόλιμνος , τα Λαλάρια που αναφέραμε και η Μπανάνα, που είναι γνωστή για το ηλιοβασίλεμά τα beach bars και τα θαλάσσια σπορ!

 

 Στα Σοκάκια της Παλιάς Πόλης και του Λιμανιού.

Στην παλιά πόλη της Σκιάθου, περπάτησα στα σοκάκια με τα ασβεστωμένα σπίτια,

τα μπαλκόνια με τις βουκαμβίλιες και στα λιθόστρωτα δρομάκια που αποπνέουν μια

νοσταλγία άλλης εποχής. Έκανα μια απαραίτητη στάση στο σπίτι του Αλέξανδρου

Παπαδιαμάντη, του σπουδαίου λογοτέχνη του 19ου αιώνα, που απαθανάτισε στις

σελίδες του την καθημερινότητα και τη φύση της Σκιάθου. Το λιτό εσωτερικό του

σπιτιού διατηρείται ακριβώς όπως ήταν και σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή. Από εκεί

ανηφόρισα προς τον Άγιο Νικόλαο τον Θαλασσινό, γνωστό και ως Άγιος Νικόλαος

στα Κοτρώνια. Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης του ναού παραμένει άγνωστη, όμως

μια εικόνα του 1807 μαρτυρά την ύπαρξή του πριν τον 19ο αιώνα. Κάθε Μάιο τιμάται

με Εσπερινό και Λειτουργία, ενώ το προαύλιό του προσφέρει πανοραμική θέα στο

λιμάνι αλλά και το χαρακτηριστικό ρολόι της Σκιάθου.

Στο Μπούρτζι, τη μικρή χερσόνησο που χωρίζει το παλιό από το νέο λιμάνι,

απόλαυσα καφέ με θέα τις βάρκες να λικνίζονται στο απαλό κύμα. Εκεί κάποτε

υπήρχε ενετικό φρούριο και σήμερα φιλοξενεί συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.

 

Αεροδρόμιο

Από τις πιο εντυπωσιακές εμπειρίες ήταν η παρακολούθηση των αεροπλάνων να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο του νησιού. Κυριολεκτικά λίγα μέτρα πάνω από τη θάλασσα και τους λουόμενους, δημιουργούν ένα μοναδικό θέαμα που προσελκύει επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η εμπειρία είναι τόσο έντονη, που οι πινακίδες προειδοποιούν για τους δυνατούς στροβιλισμούς από τις μηχανές των αεροσκαφών κατά την απογείωση. Είναι αναμφίβολα μια από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες στη Σκιάθο — είτε είσαι  λάτρης των αεροπλάνων, είτε απλά επισκέπτης που θέλει να ζήσει κάτι διαφορετικό.

 

Γαστρονομία

Όσο για τη γαστρονομία της Σκιάθου, δοκίμασα ψαρικά και μεζέδες στο μεζεδοπωλείο Ακρογυάλι, όπου το τραπέζι σχεδόν ακουμπούσε στο κύμα, αλλά και στην παραδοσιακό ουζερί του Καμπουρέλια, όπου κάθε πιάτο ήταν απολαυστικό και θύμιζε καλό σπιτικό φαγητό. Για κάτι διαφορετικό, δοκίμασα το ιταλικό Maria’s Pizza που με εξέπληξε ευχάριστα με τις αυθεντικές ιταλικές συνταγές και την φινετσάτη ατμόσφαιρα. Γενικότερα το φαγητό στην Σκιάθο αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της  καθημερινότητας και όπου και αν επιλέξετε να κάτσετε, σίγουρα δεν θα μείνετε παραπονεμένοι!

Η Σκιάθος είναι ένα νησί που συνδυάζει αρμονικά την παραδοσιακή ελληνική  ομορφιά με σύγχρονη κομψότητα, είναι ο ορισμός του ελληνικού καλοκαιριού: φυσική ομορφιά, ιστορία, γαστρονομικές απολαύσεις και ζεστή φιλοξενία. Αν δεν την έχετε επισκεφτεί ακόμα, ήρθε η ώρα να το κάνετε!

Φωτογραφίες: