Στον τόπο του νερού και της βροχής , Κίσσαβος

κείμενο / φωτογραφίες : Δημήτρης Κατσούλας

 Όσσα, ο «τόπος της βροχής»,  αυτό σημαίνει το όνομα του βουνού , ένα βουνό που «ζει» στην σκιά του γέρου Ολύμπου , ένα βουνό που οι ομορφιές του είναι άγνωστες στους πολλούς και ελκυστικές στους λίγους .

Το υγρό στοιχείο και ο Κίσσαβος έχουν μάλλον ερωτική σχέση, από την μια ο Πηνειός και από την άλλη το Αιγαίο οριοθετούν τα άκρα του και δροσίζουν τους επισκέπτες με τη αύρα τους. Η προσέγγιση του υδαρούς ορεινού όγκου γίνεται από το Συκούριο (ερχόμενοι από Αθήνα).
Αφήνοντας πίσω μας την πεδιάδα της Λάρισας η μικρότερη αδερφή της οικογένειας των DL πήρε ανάσες. H μονότονη εθνική οδός, δεν είναι φτιαγμένη για αυτή, παρόλα αυτά δεν είπε όχι, πάλεψε με τους ανέμους και τις ατελείωτες ευθείες για περισσότερα από τριακόσια χιλιόμετρα φέρνοντας τον μοτοταξιδιώτη σχεδόν ξεκούραστο στα ριζά του βουνού.

πέρα από τα όρια!

Η διαδρομή πλέον επαρχιακή, με σβέλτους ρυθμούς η κόκκινη μοτοσικλέτα ανηφορίζει προς την Σπηλιά . Ένα καλαίσθητο ορεινό χωριό που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 850 μέτρων. Πήρε το όνομα του από τις σπηλιές που βρίσκονται στο βόρειο τμήμα της Όσσας μερικές από τις οποίες λένε πως είναι ανεξερεύνητες. Στην Σπηλιά ο ταξιδιώτης απολαμβάνει την εξαιρετική θέα προς τον Θεσσαλικό κάμπο αλλά  και το νόστιμο φαγητό . Ανηφορίζοντας ακόμα περισσότερο ακολουθούμε ένα ατέρμονο γαϊτανάκι στροφών απολαμβάνοντας την μοτοσικλέτα μας αλλά και την θέα προς την κορυφή , τον Όλυμπο και το Αιγαίο. Σύντομα και σε υψόμετρο 1604 μέτρων οι τροχοί της λιλιπούτειας μοτοσικλέτας φτάνουν σε αδιέξοδο.

Το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Λάρισας είναι το τελευταίο σύνορο πριν την επιβλητική κορυφή του προφήτη Ηλία (1978μ) . Αφήνουμε το βλέμμα μας να χαθεί στον ορίζοντα για μερικά λεπτά και ξεκινάμε την επιστροφή πίσω προς στην Σπηλιά για να οδηγήσουμε το νέο dl 250 στον πρόσφατα ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί στην Καρίτσα. Η διαδρομή είναι μοναδική , βυθιζόμαστε κυριολεκτικά σε ένα οργιαστικό πυκνό δάσος από κουμαριές οξιές έλατα και καστανιές. To Vstrom 250 διασκέδαζε χορεύοντας στους ρυθμούς των στροφών, ήταν στο στοιχείο του.

Καθώς πλησίαζε η παράκτια άκρη του  Κισσάβου , οι ακτίνες του ήλιου με δυσκολία έφταναν στην ζελατίνα του κράνους, το κατάφυτο δάσος δεν άφηνε τον ήλιο να τρυπώσει. Η ταμπέλα «αριόπρινο» καλωσορίζει τον δίτροχο επισκέπτη.

Το δασαρχείο Λάρισας έκανε καλή δουλειά ,  ένας ιδανικός τόπος μέσα στο πυκνό δάσος που προσφέρει απλόχερα την δροσιά των δέντρων…νόστιμα μεζεδάκια και καταπληκτικό τσίπουρο η στάση είναι επιτακτική.

Άποψη Όσσας, Χωριό Σπηλιά

Σύντομα το τοπίο ξανά αλλάζει, οδηγώντας δίπλα στην θάλασσα  περνάμε το Κόκκινο Νερό με τις ιαματικές πηγές , βγαίνουμε στην Βελίκα και από εκεί στον Αγίοκαμπο. Σε όλη την διαδρομή μικρά ποτάμια εκβάλουν στην θάλασσα, αμμουδερές παραλίες εναλλάσσονται με μικρούς κολπίσκους , ενώ ο καταπράσινος όγκος της Όσσας  μαγνητίζει συνέχεια το βλέμμα. Από τον «τουριστικό»  παραλιακό οικισμό του Αγιόκαμπου αυτό που θαυμάζει ο ταξιδιώτης είναι η τεράστια αμμουδερή παραλία . Δεκάδες καταστήματα ενοικιαζόμενα δωμάτια αλλά και ξενοδοχειακές μονάδες υποδηλώνουν την τουριστική ταυτότητα του τόπου.

Η ακούραστη λιλιπούτεια μοτοσικλέτα συνεχίζει προς την Νότια πλευρά του Κισσάβου,  οδηγώντας τον αναβάτη της προς την Αγιά, το χωριό των μηλιών των αχλαδιών και των κερασιών, έναν τόπο που κατοικείται από την εποχή του Χαλκού  και από εκεί προς το Μεταξοχώρι.  Έναν μαγευτικό οικισμό που είναι κυριολεκτικά πνιγμένος από τα πλατάνια . Το χωριό αποτελεί αρχιτεκτονικό κόσμημα της περιοχής. Είναι γεμάτο πετρόχτιστα αρχοντικά , κτίσματα που γοητεύουν και ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε άλλες εποχές. Πολλά από αυτά έχουν ανακαινισθεί άλλα στέκουν ταλαιπωρημένα από τους καιρούς και άλλα μισογκρεμισμένα αγωνιούν μη και δεν αντέξουν στην επόμενη κακοκαιρία. Είναι ένας τόπος που «εγκλώβισε» στην αγκαλιά του πολλούς καλλιτέχνες και πλέον αποτελεί το καταφύγιο τους. Αφήνοντας πίσω τα παλιά αρχοντικά ξεκινά μια ανηφορική πορεία προς το χωριό Ανατολή . Ένας ακόμα παραδοσιακός ορεινός οικισμός του Κισσάβου ξεπροβάλει. Χτισμένος αμφιθεατρικά στα 950 μ δίνει την ευκαιρία στον ταξιδιώτη να ταξιδέψει το βλέμμα του στον Θεσσαλικό κάμπο ,την κοιλάδα του Δώτιου πεδίου αλλά και το Αιγαίο. Στην πλατεία του χωριού ο ελληνικός καφές κάτω από τα πλατάνια είναι απολαυστικός, απόλαυση όμως είναι και τα σημαντικά μνημεία που βρίσκονται στην περιφέρεια του χωριού όπως το μοναστήρι του Προδρόμου που ιδρύθηκε το 1550! 

Μονή Αγίου Παντελεήμων ,Αγιά 

Η κατηφορική συνέχεια της διαδρομής μας οδηγεί στο σημείο εκκίνησης όμως για τους χωμάτινους φίλους υπάρχει ένα συναρπαστικό κομμάτι διαδρομής από την Ανατολή προς τα Αμπελάκια διανύοντας μεγάλο μέρος του των πλαγιών της Όσσας. Φυσικά την ακολουθούμε και επειτα από αρκετά χωμάτινα χιλιόμετρα , η μικρή μοτοσικλέτα βρίσκεται στην είσοδο του ιστορικού χωριού. Ήταν απλά σκονισμένη, τίποτε δεν την προβλημάτισε , ούτε τα μικρά ρυάκια αλλά ούτε οι κακοτράχαλες διαδρομές .

Τα Αμπελάκια αποτελούν την ιστορική έδρα του δήμου Τεμπών. Είναι ένας παραδοσιακός οικισμός που κρύβει στα σωθικά του καλοδιατηρημένα αρχοντικά , παραδοσιακές βρύσες  και…υπέροχες ταβέρνες! Κάπου στα τέλη του 18^ου αιώνα στα Αμπελάκια κατοικούσαν 6000 ψυχές που ασχολούνταν με το εμπόριο στέλνοντας προϊόντα σε όλη την Ευρώπη! Αφήστε τις μοτοσικλέτες σας στην όμορφη πλατεία και οπλίστε την φωτογραφική σας μηχανή και χαθείτε στα  στενά καλντερίμια!

Πηνειός

Η περιήγηση στην Όσσα θα κλείσει στης ..Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό!

Ανάμεσα στον μυθικό Όλυμπο και την Όσσα σχηματίζεται η κοιλάδα των Τεμπών. Ένα πέρασμα γνωστό από την αρχαιότητα, μιας ένωνε την Μακεδονία με την Θεσσαλία, ένα πέρασμα μήκους δέκα χιλιομέτρων που είναι ευρέως γνωστό για το δάσος της Αγίας Παρασκευής  αλλά και την ομώνυμη εκκλησία του 1910 που κτίστηκε από τον ΟΣΕ. Άλλη μια όαση δροσιάς που επιβάλει στον ταξιδιώτη να σβήσει τον κινητήρα και να αφουγκραστεί τon "ανάσα" της φύσης

Ότι και να γράψεις για αυτή την γωνιά της Πατρίδας είναι λίγο, τυχεροί οι κάτοικοι της Λάρισας που έχουν ένα τόσο προικισμένο τόπο δίπλα τους. Τυχεροί όσοι ζουν στα υπέροχα χωριά της Όσσας, τυχεροί όλοι εμείς που έστω και για μερικές ώρες απολαμβάνουμε την φύση και τους ανθρώπους του καταπράσινου τόπου της βροχής. 

φωτογραφίες:

Μεταξοχώρι

Τεκές Χασάν Μπέη, Τέμπη