ΣΤΗΝ
ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΝΔΙΚΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ
κείμενο/φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Μητσάκης
Αφήνοντας πίσω μου
εκείνο το πρωινό την πόλη Broome,
δεν άργησα να βυθιστώ –για ακόμα μια μέρα– στην ατέρμονη μοναξιά της διαδρομής
και στην άβυσσο των προσωπικών μου σκέψεων. Βρισκόμουν εδώ και τρεις περίπου
εβδομάδες καθοδόν στους δρόμους της Αυστραλίας και στο διάστημα αυτό είχα
συνειδητοποιήσει ότι η «σχέση» μου μ’ αυτή την χώρα είχε πλέον αλλάξει. Το
γεγονός ότι η γενέτειρά μου είχε αποδειχτεί μέχρι τώρα αρκετά καλή και φιλική
απέναντί μου -αποκαλύπτοντας στα μάτια μου έναν τόπο οικείο και φιλόξενο- συνηγορούσε
πως θα μάλλον θα ζούσα μια ξεχωριστή ταξιδιωτική περιπέτεια στους μακρινούς αντίποδες της γης.
Αυτό όμως που
πραγματικά με ενθουσίαζε περισσότερο ήταν η διαφορετικότητα και ο πλουραλισμός
των αξιοθέατων που συναντούσα σε κάθε γεωγραφική ενότητα αυτής της
χώρας-ηπείρου. Στην δυτική της πλευρά, αυτήν που θα εξερευνούσα τις επόμενες
μέρες, καταλυτική ήταν η παρουσία του υδάτινου στοιχείου – μεγάλος πρωταγωνιστής
αποτελεί εδώ ο Ινδικός Ωκεανός.
Ο παραλιακός οδικός άξονας
“North
West
Coastal
Hwy”
«έστρωσε» τον δρόμο στις ρόδες της μαύρης ΚΤΜ 1050 για να με μεταφέρει από την
παράκτια κωμόπολη Broome
στην
Perth,
την πρωτεύουσα της πολιτείας Western
Australia
(1.800
χλμ. νοτιότερα). Ενδιάμεσα θα μεσολαβούσαν οι μικρές πόλεις Port Hedland, Karrath, Carnarvon και
Geraldton,
ενώ στα σχέδια υπήρχε και μια παράκαμψη στον κόλπο Shark Bay
Ο χειμώνας στην Δυτική
Αυστραλία, εκτός πάντως από τις ανεκτές θερμοκρασίες του, είχε κι άλλα καλά,
αφού παντού έβρισκα -εύκολα και σε χαμηλές τιμές- ένα κατάλυμα. Σύμφωνα με τους
ντόπιους, την αντίστοιχη εποχή του καλοκαιριού, ένα κρεβάτι στην δυτική
ακτογραμμή της Αυστραλίας το πληρώνεις κυριολεκτικά … χρυσάφι..
Η Broome που
μόλις άφηνα πίσω μου ήταν ένα από τα γνωστότερα παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα
της Δυτικής Αυστραλία, που ιδρύθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα ως κέντρο αλιείας μαργαριταριών (pearls) στη περιοχή. Η Broome σήμερα
θεωρείται ο πιο κατάλληλος τόπος για να αγοράσει κανείς φτηνά και ποιοτικά
μαργαριτάρια, ενώ η τουριστική ατραξιόν για την οποία φημίζεται η πόλη είναι η
βόλτα με καμήλες κατά μήκος της αμμουδερής παραλίας Cable Beach την
ώρα του ηλιοβασιλέματος.
Αν κι έχω ανέβει πολλές
φορές σε καμήλα, δεν μπόρεσα τελικά να αντισταθώ στον πειρασμό για μια
ρομαντική περαντζάδα δίπλα στα ωκεάνια νερά, την ώρα που ο ουρανός έπαιρνε
φωτιά…
Ο κόλπος Shark Bay, με τα δεκάδες λιλιπούτια νησιά
και την μακρόστενη χερσόνησο, συγκαταλέγεται από το 1991 στον κατάλογο των
Μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πρόκειται για περιοχή αξεπέραστου
φυσικού κάλλους που εντοπίζεται στην δυτικότερη άκρη της Αυστραλίας (πιο δυτικά
δεν υπάρχει). Τιρκουάζ νερά, ενδημικά είδη ζώων, σπάνια χλωρίδα και τροπικές
παραλίες συνιστούν εδώ έναν μοναδικό προορισμό που ήταν αδύνατον να αγνοήσω.
Έτσι, για δυο μέρες
περιπλανήθηκα σε απόμερες παραλίες, κολύμπησα σε κρυστάλλινα νερά και
κατασκήνωσα κάτω από φοινικόδεντρα, δίπλα ακριβώς στο κύμα. Ποιες ήταν οι προτεραιότητές μου; Η επίσκεψη στην παραλία Shell Beach, μια παραλία μήκους 120 χλμ., η
οποία, αντί για βότσαλα, ήταν στρωμένη με μικρά πάλλευκα κοχύλια. Η Denham λογίζεται ως η δυτικότερη κωμόπολη
της Αυστραλίας – μια φωτογραφία εδώ ήταν επιβεβλημένη. Και φυσικά, δεν θα έχανα
με τίποτα τα παιχνιδιάρικα δελφίνια στην περιοχή Monkey Mia.
Στην Monkey Mia, τα δελφίνια της θάλασσας είναι
αρκετά εξοικειωμένα με την ανθρώπινη παρουσία και κάθε πρωί (στα όρια του “Monley Mia Dolphin Resort”) βγαίνουν στα ρηχά, όπου δέχονται
χάδια και τροφή από τους παραβρισκόμενους επισκέπτες (εξυπακούεται ότι υπάρχουν
μαζί και ειδικοί εκπαιδευτές). Ήταν ένα πραγματικά ανεπανάληπτο σόου για μικρά
και μεγάλα παιδιά…
Αντίθετα, η τελευταία μου
στάση πριν την πόλη Perth
δεν έγινε σε κάποιο θαλασσινό προορισμό της δυτικής ακτογραμμής αλλά στην
…έρημο Pinnacles
Desert.
Στο Εθνικό Πάρκο “Nambung
National
Park”
(190 χλμ. βόρεια της Perth)
την παράσταση κλέβουν οι αμέτρητοι κιτρινωποί ασβεστολιθικοί βράχοι Pinnacles που «ξεφυτρώνουν»
κατακόρυφα από το έδαφος, δημιουργώντας έτσι ένα τοπίο βγαλμένο από ταινία
επιστημονικής φαντασίας. Και μετά από δυο ώρες οδήγησης, αντίκρισα τους
ουρανοξύστες της Perth
να
«ξεφυτρώνουν» κι αυτοί κάθετα από την γη της Δυτικής Αυστραλίας. Η μαύρη ΚΤΜ είχε πλέον καταγράψει 11.150 χλμ. από την αρχή
του ταξιδιού…
φωτογραφίες:
0 σχόλια: